Αναποφάσιστοι ψηφοφόροι

Την ώρα που ο ακριβής χρόνος κατά τον οποίο θα πραγματοποιηθούν, αναπόφευκτα πρόωρες όπως αναμένεται, εθνικές εκλογές στη χώρα μας παραμένει ουσιαστικά άγνωστος «Χ» που θα εξαρτηθεί από τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις, οι σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης «πάνε κι έρχονται», όπως είναι φυσικό, όχι μόνο για να καταγράψουν το κλίμα μεταξύ των ψηφοφόρων αλλά και… να το δημιουργήσουν. Θα παραλείψουμε εδώ να σχολιάσουμε, το ομολογουμένως αξιοσημείωτο φαινόμενο τα συμπεράσματα των σφυγμομετρήσεων να εξαρτώνται, πολύ συχνά, από το ποιός τις έχει παραγγείλει, με αποτέλεσμα γκάλοπ που δημοσιεύονται σε φιλοκυβερνητικά έντυπα να βλέπουν την ψαλίδα μεταξύ κυβέρνησης και μείζονος αντιπολίτευσης να κλείνει, την ώρα που ο αντιπολιτευόμενος τύπος βλέπει την ίδια ψαλίδα, βάσει άλλων γκάλοπ, να ανοίγει (!). Θα σταθούμε, ωστόσο, σε ένα άλλο -ιδιαίτερα σημαντικό κατά τη γνώμη μας- αξιοσημείωτο των σφυγμομετρήσεων: τον υψηλό αριθμό αναποφάσιστων ψηφοφόρων, όπως καταγράφεται σε όλες τις σχετικές έρευνες.

Τα αίτια που μπορούν να κάνουν έναν πολίτη να μην ξέρει τι να ψηφίσει, τα φανταζόμαστε όλοι: Κύρια και βασική αιτία είναι η μεγάλη απογοήτευση των ψηφοφόρων από την πολιτική και τους πολιτικούς που έχει μετατραπεί σε γενική απαξίωση για τα κόμματα. Η παροιμιώδης στροφή -που καθιερώθηκε με τον όρο «kolotumba», την οποία αναγράφουμε με λατινικούς χαρακτήρες αφού έγινε διεθνής λέξη!- των νυν κυβερνώντων μας, οι οποίοι κέρδισαν την εξουσία υποσχόμενοι να ανατρέψουν τα πάντα και να συγκρουστούν με τους πάντες, καταλήγοντας να μετατραπούν (και αυτοί) σε πειθήνιους εκτελεστές των εντολών των δανειστών μας, οδήγησε τους ψηφοφόρους στην απλοϊκή γενίκευση «όλοι οι ίδιοι είναι». Από την άλλη μεριά, η μεγάλη φθορά νυν αντιπολιτευόμενων που άσκησαν επί δεκαετίες την εξουσία στη χώρα, εξ ου και χρεώνονται την κατρακύλα της στην οικονομική καταστροφή, δεν ανατρέπεται εύκολα, βάζοντας το λαό σε μεγάλα διλήμματα: Να ψηφίσω τους «νέους» επίδοξους σωτήρες που είναι σχετικά φρέσκοι στην εξουσία άρα «άφθαρτοι» από τις ευθύνες του αμαρτωλού παρελθόντος, επιβραβεύοντας, όμως έτσι, τα όσα ψευδώς έταζαν με ευκολία ή να ψηφίσω τα κόμματα που μας κυβέρνησαν επί χρόνια και παριστάνουν πλέον τις μετανοούσες Μαγδαληνές για όσα λάθη μας οδήγησαν εδώ που βρισκόμαστε;  Μήπως πάλι να δώσω την ψήφο μου σε κόμματα που επιμένουν σε ρήξη με όσους μας επιβάλλουν μέτρα και κανόνες, παραβλέποντας πόσο ανέφικτο μπορεί να είναι αυτό; Είναι φανερό πως είναι πολλά τα διλήμματα- εξ ου και η απάντηση που θα δοθεί στην… επόμενη κάλπη παραμένει, σε υψηλό βαθμό, ιδιαίτερα απρόβλεπτη.