Ανισότητες στην ανάπτυξη

Το γεγονός ότι κάθε Δήμος, από την έδρα του μέχρι το πιο απομακρυσμένο χωριό του, αποτελεί μια ενιαία ολότητα είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο- δυστυχώς όμως… μόνο στη θεωρία. Στην πράξη, όπως οι δημότες γνωρίζουν καλά, ολόκληρα χωριά, περιοχές, αλλά ακόμα και συγκεκριμένες γειτονιές μέσα στην ίδια κωμόπολη, αισθάνονται συχνά ότι παραμελούνται και αδικούνται από τη Δημοτική Αρχή. Το παράπονο, που ενίοτε παίρνει τη μορφή έντονης διαμαρτυρίας, μόνο ανυπόστατο που δεν είναι. Κυκλοφορώντας κανείς μέσα στον ίδιο Δήμο μπορεί να διαπιστώσει «ιδίοις όμμασι» έντονες ανισότητες σε έργα εξωραϊσμού, στο οδικό δίκτυο εντός των οικισμών και στους αγροτικούς δρόμους, σε βασικά θέματα ύδρευσης, φωτισμού, αποκομιδής απορριμμάτων, παιδείας, αστυνόμευσης, υγείας, κ.α. Το φαινόμενο πολλές φορές αγγίζει τα όρια του παραλόγου. Ένα απλό παράδειγμα: Κάποιες γειτονιές μπορεί να λούζονται στο φως με ολοφάνερα υπερβολικό αριθμό λαμπτήρων και σε κάποιες άλλες μόλις νυχτώνει να επικρατεί μαύρο σκοτάδι, αφού λάμπα δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.

Εύκολα κατανοεί κανείς ότι αν υπάρχει τέτοια «ανισότητα» σε βασικά θέματα από περιοχή σε περιοχή και από γειτονιά σε γειτονιά του ίδιου Δήμου, τι γίνεται (ή μάλλον τι ΔΕΝ γίνεται) σε θέματα ανάπτυξης και πόσο ισόρροπη μπορεί να είναι αυτή, ώστε καμιά ομάδα δημοτών να μην νοιώθει αδικημένη. Αναμφίβολα, ο αναπτυξιακός χάρτης του κάθε Δήμου θα πρέπει να αφορά το σύνολο και όχι να περιορίζεται σε επιμέρους περιοχές αφήνοντας εξόφθαλμα απέξω μεγάλο αριθμό δημοτών που θέλουν να δουν τον τόπο πους να προοδεύει και όχι να ερημώνει- προσδοκούν να υπάρχει ελπίδα και προοπτική για τα παιδιά τους και τις επόμενες γενιές στο μέρος που γεννήθηκαν και όχι να υποχρεώνονται σε φυγή.  Το ενδιαφέρον της Δημοτικής Αρχής φαίνεται από τη «λεπτομέρεια», όπως ένα πρόβλημα σε ένα μικρό οικισμό που δεν αντιμετωπίζεται άμεσα,  μέχρι το πλέον σημαντικό την πρόνοια για αναπτυξιακή πρόοδο σε όλες τις περιοχές του Δήμου, με υποδομές που θα διευκολύνουν την αγροτική και τουριστική ανάπτυξη- ίσως και σε συνδυασμό αυτών των δύο. Μετά από μακρά περίοδο απογοητεύσεων, ίσως έφτασε πια η ώρα τον αναπτυξιακό χάρτη των Δήμων μας να τον σχεδιάσουμε εμείς οι ίδιοι οι Δημότες, ώστε να αφορά, ίσα και δίκαια, όλα τα δημοτικά διαμερίσματα, όλες τις περιοχές με σεβασμό στα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, στις πραγματικές ανάγκες και στα «θέλω» τους.