Διαβάζοντας τις δημοσκοπήσεις

Καθώς η χώρα διανύει άτυπα μια… προεκλογική περίοδο διαρκείας , αφού κυβερνώντες & αντιπολιτευόμενοι έχουν το βλέμμα τους, ολοφάνερα, μονίμως  στραμμένο στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε κι αν αυτή γίνει, «ανθούν» και οι δημοσκοπήσεις που επιχειρούν να καταγράψουν τις διαθέσεις των ψηφοφόρων. Όπως είναι αναμενόμενο, τα αποτελέσματα των εν λόγω δημοσκοπήσεων αποτελούν ένα ακόμα πεδίο αντιπαράθεσης κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων.  Η κάθε πλευρά θέλει να βλέπει τα πράγματα από τη δική της σκοπιά, δίνοντας τελικά την αίσθηση ότι κανείς τους δεν διαβάζει προσεκτικά τη γνώμη των πολιτών, όπως αυτή παρουσιάζεται μέσα από τα κατά καιρούς γκάλοπ, αλλά δίνουν όλο το βάρος στο να κερδίσουν τη μάχη των εντυπώσεων: είτε πανηγυρίζοντας για τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, είτε αμφισβητώντας τα, είτε ακόμα και παρουσιάζοντας  άλλες δημοσκοπήσεις με εντελώς διαφορετικά συμπεράσματα.

Μέσα, ωστόσο, από όλες τις επιχειρούμενες καταγραφές των απόψεων των πολιτών, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αυτές μπορεί να έχουν τις «αστοχίες» τους, προκύπτουν χρήσιμα συμπεράσματα για όποιον θέλει να τα δει και να τα ερμηνεύσει σωστά. Συμπέρασμα πρώτο: οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, δεν «καίγονται» για πρόωρες εκλογές. Αυτό βεβαίως, όχι γιατί είναι τόσο ικανοποιημένοι από τους νυν κυβερνώντες που δεν θέλουν να τους αποχωριστούν, αλλά γιατί, απλούστατα, ξέρουν πως η χώρα δεν ωφελείται από  τις διαρκείς εκλογικές αναμετρήσεις. Θυμίζουμε ότι από το ξέσπασμα της κρίσης κάθε αντιπολιτευόμενος ήθελε να διώξει τους κυβερνώντες, χωρίς χρονοτριβή, για να σώσει αυτός την Ελλάδα που μετά από τόσα χρόνια και αμέτρητους σωτήρες παραμένει στο σημείο που ξέρουμε.  Συμπέρασμα δεύτερο: Καταλληλότερος πρωθυπουργός για να μας κυβερνήσει θεωρείται σταθερά «ο κανένας», με υψηλό μάλιστα ποσοστό, ξεκάθαρη απόδειξη το πόσο απογοητευμένοι αισθάνονται οι Έλληνες από τους πολιτικούς που βρίσκονται στο προσκήνιο. Συμπέρασμα τρίτο: Η συντριπτική πλειοψηφία βλέπει αρνητικά την κατάσταση της οικονομίας (πως αλλιώς;), θεωρώντας πως τα πράγματα θα χειροτερέψουν. Η απαισιοδοξία σε όλο της το μεγαλείο, αλλά ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους πολίτες γι αυτό;

Όλα τα παραπάνω σημαντικά συμπεράσματα  που προκύπτουν από όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις, περνούν μάλλον απαρατήρητα από πολιτικούς και κόμματα που εμμένουν να εστιάζουν το ποιος είναι «πρώτος», ποιος «δεύτερος», ποιος ανεβάζει τα ποσοστά του και ποιος χάνει έδαφος. Όσο όμως οι δημοσκοπήσεις διαβάζονται λάθος, από όλους ανεξαιρέτως, αυτές δεν έχουν πρακτική χρησιμότητα πλην να φουντώνουν τις κόντρες των κομμάτων την ώρα που η πραγματικότητα επιβάλλει συμμαχίες παρατάξεων  και όχι αλληλομαχίες μέχρι τελικής πτώσεως των ίδιων και της χώρας.