Ελεημοσύνη προς τους δυστυχείς

Η παροχολογία-η υπόσχεση παροχών για προσεταιρισμό της κοινής γνώμης- είναι απόλυτα ταυτόσημη με τις προεκλογικές περιόδους για ευνόητους λόγους τους οποίους  κατανοεί, υποθέτουμε, ο καθένας και δεν χρειάζεται να αναλύσουμε. Στην εποχή της δραματικής οικονομικής κρίσης που ζει η χώρα μας και εμείς μαζί της, θα περίμενε κανείς η παροχολογία να έχει εντελώς εξαφανιστεί από το πολιτικό λεξιλόγιο. Για λόγους που επιβάλλονται από τη σοβαρότητα της κατάστασης, η οποία πρέπει να αντιμετωπιστεί όχι με αυταπάτες  αλλά με ωμό ρεαλισμό, η οποιαδήποτε προσπάθεια να προσεγγίσεις τους πολίτες με πολιτικές παρελθόντων ετών, μοιάζουν -και είναι- εντελώς εκτός τόπου και χρόνου. Το χειρότερο είναι πως, ανεξαρτήτως των προθέσεων των πολιτικών, οι προσπάθειες τους να δείξουν ότι «προσφέρουν» στο λαό,  μοιάζουν ψεύτικες και εύκολα μπορεί να θεωρηθούν ότι υποκρύπτουν κάποια σκοπιμότητα. Να αποτελούν,  ας πούμε,  μια προσπάθεια περιορισμού της αρνητικής διάθεσης του λαουτζίκου, όπως αυτή καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, εν όψει, ίσως, και πιθανών εκλογών στον ορίζοντα.

Το απογοητευτικό είναι πως τόσα χρόνια τώρα που βρισκόμαστε στο μαγγανοπήγαδο της κρίσης, δεν βρέθηκε πολιτικός να μας προσφέρει, στην πράξη, την καλύτερη παροχή που θα μπορούσε: την ρεαλιστική ελπίδα για επικείμενη έξοδο μας από το σκοτεινό τούνελ. Αν οι κυβερνήτες μας μάς ενέπνεαν εμπιστοσύνη θα μπορούσαμε να αποδεχτούμε τις δυσκολίες, παλεύοντας με περισσότερο κουράγιο και αντοχές  τα προβλήματα. Δυστυχώς οι πολιτικοί της χώρας μας αποδείχτηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, αναλώνοντας το χρόνο τους σε μεταξύ τους αντιπαραθέσεις με κύριο στόχο τη μετάθεση ευθυνών, επιδιώκοντας  το λιγότερο πολιτικό κόστος για τους ίδιους, επιλέγοντας την χρονοτριβή και την αναβολή αντί για την κατά μέτωπο αντιμετώπιση του προβλήματος. Εξ ου και παραμένουμε επί χρόνια στο τέλμα της κρίσης χωρίς να διαφαίνεται ξεκάθαρη προοπτική σωτηρίας.

Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό εθνικής μιζέριας και οικονομικής δυστυχίας, αποτελεί πικρή διαπίστωση πως οποιαδήποτε ανακοίνωση κάποιας πρόσκαιρης, μικρής, ελάχιστης παροχής μοιάζει ως κίνηση «ελεημοσύνης προς τους δυστυχείς» που γίνεται μάλιστα με την προοπτική ανταλλάγματος: μια πιο ευνοϊκή κρίση προς τους κυβερνώντες  που μπορεί να εκφραστεί και ως θετική ψήφος σε προσεχείς κάλπες.