Έλλειψη σχεδιασμού

Όσοι κατοικούμε εν Ελλάδι γνωρίζουμε πολύ καλά πως ένα από τα πιο τρωτά σημεία της χώρας μας και της διακυβέρνησης της -ανεξαρτήτως κυβερνήσεως- είναι η έλλειψη σχεδιασμού, από τα πιο απλά οργανωτικά θέματα μέχρι τα πιο σύνθετα εθνικά ζητήματα. Η τακτική που ακολουθείται από τους κυβερνώντες δίνει πολύ συχνά την εντύπωση στους πολίτες ότι θα  μπορούσε να συνοψιστεί στη φράση… «όσα πάνε κι όσα έρθουν»!  Αν σας φαίνεται υπερβολική η επισήμανση και άδικη για τους πολιτικούς μας, αναλογιστείτε μόνο τι (δεν) έγινε με την επέλαση της κρίσης στη χώρα μας. Ενώ τα προειδοποιητικά σημάδια αναβόσβηναν σαν κατακόκκινο «αλάρμ», πολύ καιρό πριν ξεσπάσει η οικονομική θύελλα, το αυτί των κυβερνώντων μας δεν ίδρωσε. Δεν σήμαναν συναγερμό, δεν προειδοποίησαν το λαό, δεν έλαβαν στοιχειώδη μέτρα, δεν ενδιαφέρθηκαν διόλου. Το καταστροφικό αποτέλεσμα το γνωρίζουμε άπαντες και συνεχίζουμε να το βιώνουμε χωρίς να ελπίζουμε πια σε σωτηρία.

Το Προσφυγικό δράμα ήρθε, τη χειρότερη ώρα, να προστεθεί στη σωρεία των πολύ δύσκολων προβλημάτων που καλείται να διευθετήσει η χώρα μας και δυστυχώς η πρόχειρη, σπασμωδική, επιπόλαιη αντιμετώπιση του ανέδειξε τις αδυναμίες μας με τον πιο κραυγαλέο τρόπο. Η Ελλάδα, δίνοντας διεθνώς την εικόνα της «ιδανικής πύλης εισόδου» προσφύγων & μεταναστών στην Ευρώπη, προσέλκυσε τεράστιο αριθμό απεγνωσμένων ανθρώπων, ανάμεσα τους και πολλών οικογενειών με μικρά παιδιά, που παρά το γεγονός ότι είχαν φτάσει ήδη στην Τουρκία –άρα σε ασφαλές, όχι εμπόλεμο έδαφος, και σε μια χώρα μουσουλμανική, άρα πιο κοντά στην κουλτούρα τους- επέλεγαν να περάσουν από το Αιγαίο  στη χώρα μας, με κίνδυνο να «θαλασσοπνιχτούν»- και δυστυχώς χάθηκαν ζωές.  Μπροστά στις διαρκείς, παντελώς ανεξέλεγκτες ροές μεταναστών -που δεν ήταν όλοι πρόσφυγες- οι Ευρωπαίοι εταίροι μας έσπευσαν να προφυλάξουν τα σύνορα τους, ενώ την ίδια ώρα Σκοπιανοί και Τούρκοι εκμεταλλευόμενοι το προσφυγικό δράμα, «παζάρευαν» με την Ευρώπη, ώστε να αποκομίσουν όσα οφέλη μπορούσαν. Το ότι η Ελλάδα -προς τιμήν της- διαθέτει ανθρωπισμό και διάθεση να συνδράμει τους ξεριζωμένους ανθρώπους, δεν αναιρεί τις ευθύνες της ηγεσίας της για την κραυγαλέα προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισε και δυστυχώς συνεχίζει να αντιμετωπίζει ένα τεραστίας σοβαρότητας θέμα…