Εθνικό συμφέρον

Η ελαφρότητα με την οποία οι πολιτικοί μας, κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, χειρίζονται κρίσιμα εθνικά θέματα είναι από εξοργιστική έως σοκαριστική. Στο βωμό της μικροπολιτικής και του κομματικού συμφέροντος, ιδιαίτερα σημαντικά θέματα που αφορούν τις σχέσεις μας με άλλες χώρες, τις διαφορές και τις εντάσεις μας με κάποιες από αυτές, τα θαλάσσια σύνορα μας, τα κρυφά κονδύλια υπουργείων- η διαχείριση των οποίων αφορά ενέργειες εθνικού συμφέροντος, και πολλά άλλα, αντιμετωπίζονται με μια επιπολαιότητα που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Όλα αυτά, την ώρα που καμία φράση από όλες αυτές που εκστομίζονται με ευκολία από χείλη πολιτικών, κανένα σχέδιο από αυτά που προαναγγέλλονται, καμιά απόφαση που αυτές που λαμβάνονται και κανένα σχετικό δημοσίευμα, επίσημο ή ανεπίσημο, δεν περνά απαρατήρητο από την «απέναντι πλευρά» που τα περνά από μικροσκόπιο, τα αναλύει, τα χρησιμοποιεί ως όπλα για την προώθηση των δικών της συμφερόντων. Από το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και τις πολυποίκιλες παραμέτρους του,  μέχρι ότι αφορά τις σχέσεις μας με την πάντα έτοιμη για προστριβές Τουρκία, και από τις διπλωματικές σχέσεις μας με τους «γειτόνους» μας, μέχρι τα πάρε-δώσε μας με ισχυρές χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Ρωσία, οι συνεχείς αντεγκλήσεις των πολιτικών μας δείχνουν ότι ενιαία, σταθερή και αταλάντευτη, «εθνική γραμμή» σε θέματα εθνικού συμφέροντος,  απλά δεν υφίσταται.

Ο καθένας μπορεί να κρίνει πόσο λάθος είναι η χώρα μας να μην παρουσιάζει μια εικόνα ομοψυχίας και ξεκάθαρης πολιτικής όσον αφορά τα εθνικά της θέματα, με εξίσου ξεκάθαρες «κόκκινες γραμμές» στα ΟΧΙ που πρέπει να λέγονται με τόλμη όταν απαιτείται- για να μείνουμε και στο πραγματικό πνεύμα και την ουσία των πρόσφατων εορτασμών της εθνικής μας επετείου. Ένα ασκέρι που δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει, τι επιδιώκει, σε τι ανθίσταται σθεναρά και που ελίσσεται με διπλωματική ευελιξία, δεν έχει μέλλον, προοπτική, αύριο σε ένα σύγχρονο κόσμο διαρκών προκλήσεων και αυξημένων δυσκολιών. Ένας λαός, όσο  μαχητικός  και αποφασισμένος κι αν είναι, δεν θα επιτύχει τίποτα αν δεν είναι ενωμένος. Εξ ου και ο τόπος έχει ανάγκη από ηγέτες, που θα μπορούν να μπουν μπροστάρηδες, γεφυρώνοντας διαφορές και ενώνοντας τον κόσμο. Η μικρή και ποικιλοτρόπως δοκιμαζόμενη χώρα μας δεν αντέχει άλλους διχασμούς και εσωτερικές έριδες- απαιτεί συστράτευση για το κοινό εθνικό συμφέρον. Ας το κατανοήσουμε όλοι μας.