Ισόρροπη ανάπτυξη

Μιλάμε συχνά για το άδικο -και δυσλειτουργικό- φαινόμενο, η κεντρική διοίκηση της χώρας, τα κέντρα των αποφάσεων και όσοι σχεδιάζουν το παρόν και το αύριο του τόπου μας να είναι τόσο «μακριά» από την ελληνική επαρχία ώστε να μην μπορούν να αφουγκράζονται τις ανάγκες, τα «θέλω» και τις προτεραιότητες της, αφήνοντας την απέξω από τον «αναπτυξιακό χάρτη», χωρίς να συνειδητοποιούμε μια πικρή αλήθεια:

Η ίδια αδικία ισχύει πολύ συχνά και στην Αυτοδιοίκηση, όπου μέσα στους Δήμους, ειδικά τους σύγχρονους, «γιγαντωμένους» σε έκταση, στα χρόνια των Προγραμμάτων του «Καποδίστρια» και του «Καλλικράτη», οι Τοπικές Κοινότητες αισθάνονται αδικημένες σε έργα, ξεχασμένες από τη Δημοτική Αρχή, και μονίμως «ριγμένες» – για να χρησιμοποιήσουμε μια συχνή έκφραση των ίδιων των δημοτών- στη μοιρασιά της ανάπτυξης και της προόδου.

 Η εικόνα εγκατάλειψης που παρουσιάζουν πολλά χωριά μας, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, με όσες οικογένειες επιλέγουν να παραμείνουν στον τόπο που γεννήθηκαν και να μην τον αφήσουν στη μοίρα του να αντιμετωπίζουν μύρια όσα προβλήματα από την, μετά πολλών δυσχερειών, ύδρευση-άρδευση και τους δύσβατους στην πρώτη κακοκαιρία αγροτικούς δρόμους, μέχρι το πιο απλό, τη λάμπα ας πούμε ενός στύλου που έτσι και καεί-κάηκε, δεν θα αντικατασταθεί ποτέ. Τα μύρια όσα θέματα μπορούν να απασχολούν τους κατοίκους ενός χωριού (από το σχολείο τους, αν λειτουργεί ακόμα, και τις ανάγκες του, μέχρι θέματα υγείας, αστυνόμευσης, καθαριότητας- αποκομιδής απορριμμάτων και άλλα, κάποια εκ των οποίων είναι μεν ευθύνη της κεντρικής πολιτείας αλλά μια δραστήρια δημοτική αρχή οφείλει να μάχεται για αυτά αναδεικνύοντας τα και διεκδικώντας λύσεις) χρονίζουν άλυτα, σε αυτά προστίθενται κι άλλα, τα δύσκολα γίνονται δυσκολότερα και τα άσχημα χειρότερα.

Η Δημοτική Αρχή είναι υποχρεωμένη από το ρόλο της και τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στους πολίτες που εκπροσωπεί, δημότες όλων των δημοτικών διαμερισμάτων, από την κεντρική έδρα του δήμου μέχρι το πιο απομακρυσμένο μικρό χωριουδάκι, να δείχνει τον ίδιο σεβασμό και την ίδια αξία σε όλους. Όχι στα κούφια λόγια και στην εύκολη θεωρία, αλλά στην πράξη και στα έργα, με μια Δημοτική Αρχή που νοιάζεται εξίσου για όλους στοχεύοντας σε μια απολύτως ισόρροπη ανάπτυξη, όπου όλοι έχουν δικαιωματικά μερίδιο και κανείς δεν πρέπει να αισθάνεται αδικημένος.