Καταστροφές

Μετά από κάθε αρνητικό ή και δραματικό συμβάν στη χώρα, όπως οι πρόσφατες απώλειες ανθρώπινων ζωών και οι μεγάλες καταστροφές που προκλήθηκαν από τις πλημμύρες, λόγω σφοδρής νεροποντής, στην δυτική Αττική, περισσεύουν τα πικρόχολα σχόλια, η καυστική κριτική, ο χλευασμός για τις αδυναμίες του κρατικού μηχανισμού, ενώ  ακούγεται κατά κόρον η φράση περί «απόδοσης ευθυνών». Το μόνο που δεν ακούγεται είναι το αυτονόητο: ότι «αυτά που δεν έγιναν μέχρι τώρα, πρέπει να  γίνουν άμεσα, τώρα, αυτή τη στιγμή»! Όλοι γνωρίζουμε ότι ευθύνες θα αποδοθούν μόνο στα λόγια,  γενικά και αόριστα, έτσι κουβέντα να γίνεται για να πιστέψει ο λαουτζίκος ότι «υπάρχει ενδιαφέρον».  Για ένα κράτος όμως -ανεξαρτήτως κυβερνήσεων- που ανέχεται, επί σειρά ετών, να καταπατούνται και να χτίζονται ποτάμια και ρέματα, ένα κρατικό μηχανισμό που δεν προνοεί να λάβει στοιχειώδη μέτρα ΠΡΙΝ αλλά έρχεται εκ των υστέρων να «θρηνήσει» στα συντρίμμια και τα ερείπια, αυτό που προέχει είναι η αλλαγή νοοτροπίας και βεβαίως λειτουργίας.

Πρέπει αλήθεια να περιμένουμε να συμβεί η καταστροφή για να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε γιατί και πως συνέβη; Είναι τόσο απρόβλεπτες οι πιθανές συνέπειες δυνατών βροχών &  κακών καιρικών φαινομένων μέσα στο φθινόπωρο & το χειμώνα που μας πιάνουν, πάντα, κυριολεκτικά στον ύπνο; Πάλι καλά να λέμε δηλαδή που ζούμε σε μια  χώρα, με γενικά ήπιο κλίμα, διαφορετικά… «ο Θεός και η μοίρας μας» που λέει συχνά ο θυμόσοφος λαός. Το σίγουρο είναι ότι η πολιτεία πρέπει να διδαχτεί από τα χρόνια σφάλματα της, τις ελλείψεις, τις αβλεψίες, τις δυσλειτουργίες της και να αυστηροποιήσει τους ελέγχους και τις κυρώσεις για τους ασυνείδητους -για να μην χρησιμοποιήσουμε βαρύτερο χαρακτηρισμό- που μπαζώνουν ρέματα και ποταμούς. Οι μπουλντόζες ας πιάσουν δουλειά όχι μόνο για να καθαρίσουν τα σημεία που χρειάζεται αλλά και για να γκρεμίσουν όπου απαιτείται. Αρκετά με την εκ των υστέρων κριτική και την τυπική σε αυτές τις περιπτώσεις  δημόσια έκφραση οδύνης. Χωρίς έργα, πράξεις, δράσεις, το ανακοινωμένο μετά από μια τραγωδία «εθνικό πένθος» –που ασφαλώς κηρύσσεται από τις αρχές της χώρας με ειλικρινή θλίψη-  καταντά να μοιάζει, αντί για τιμή προς τους νεκρούς, ως μια ανίερη τραγική ειρωνεία.