Κόμματα κομμάτια

Η ανακοίνωση της δημιουργίας δύο νέων πολιτικών κομμάτων τις προηγούμενες μέρες, τα οποία ήρθαν να προστεθούν στη μακρά λίστα ανάλογων πρωτοβουλιών των τελευταίων χρόνων, δίνει την ευκαιρία να αναλογιστούμε την αξιοσημείωτη τάση του λαού μας να… διαιρείται αντί να συνενώνεται για να μεγιστοποιήσει τη δύναμη του. Με τον τρόπο που σκεφτόμαστε και συμπεριφερόμαστε, δίνουμε την εντύπωση πως το ιδανικό για μας θα ήταν το… «κάθε Έλληνας και ένα κόμμα»- το δικό του κόμμα, το τέλειο, το αλάθητο, το υπεράνω όλων όπου το κύριο πολιτικό του πρόγραμμα θα ήταν η αρνητική κριτική των άλλων. Μια ματιά σε ιδρυτικές διακηρύξεις νέων κομμάτων αλλά και ανακοινώσεις όλων των πολιτικών παρατάξεων δείχνει πως ξεκάθαρες, ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες λύσεις δεν προτείνονται, για να μην πούμε ότι δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα, αντίθετα οι επικρίσεις κατά των «αντιπάλων» περισσεύουν. Παλιά μας (πολιτική) τέχνη κόσκινο…

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα πως στα χρόνια της κρίσης και παρά τις δραματικές και διαρκώς επιδεινούμενες συνέπειες που υφίσταται η χώρα, δεν πήραμε το κύριο «μήνυμα» που οι συνθήκες μας υπαγορεύουν: Έλληνες ενωθείτε και παλέψτε από κοινού, σαν μια γροθιά, με εθνική ομοψυχία, για την αντιμετώπιση του κοινού εχθρού- της οικονομικής κρίσης που καταστρέφει την πατρίδα μας, οδηγεί τους πολίτες στην ένδεια, διώχνει τους νέους ως μετανάστες σε άλλες χώρες, προκαλεί κοινωνική αναταραχή και σταδιακή απαξίωση της πολιτικής και κατά συνέπεια  του ίδιου του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Το εύρος του προβλήματος που αντιμετωπίζει η Ελλάδα είναι τέτοιο που δεν επιτρέπει άλλη διάσπαση δυνάμεων, ούτε τη σπατάλη τους σε ανούσιες «κοκορομαχίες» παλαιοκομματικών νοοτροπιών που αν κάποτε λέγαμε ότι δεν οδηγούν πουθενά, στις παρούσες συγκυρίες οδηγούν την χώρα στο γκρεμό.

Πολιτικοί και πολίτες ας κοιταχτούμε επιτέλους στον καθρέπτη και ας μας αποδώσουμε στους εαυτούς μας τις ευθύνες που μας αναλογούν για την κατρακύλα μιας περήφανης χώρας που πασχίζει, όλα τα τελευταία χρόνια, να σταθεί όρθια, μετά απείρων δυσκολιών και εμποδίων. Το «φταίω εγώ-φταίμε εμείς» είναι μια καλή αρχή ωρίμανσης και συνειδητοποίησης της πραγματικότητας, απαραίτητο στάδιο για να προχωρήσουμε μπροστά. Όχι ως κόμματα- κομμάτια αλλά ως ένας ενωμένος λαός αποφασισμένος να νικήσει αυτή τη δύσκολη μάχη. Η Ιστορία θα αποδώσει κάποτε ευθύνες σε όσους έβαλαν το «εγώ» τους πάνω από τα συμφέροντα της πατρίδας τους.