Κουβέντα να γίνεται

Οι πολιτικές παρατάξεις της χώρας μας όταν ξαποσταίνουν λίγο από τον επίπονο – αλλά δυστυχώς αναποτελεσματικό προς το παρόν- αγώνα τους να μας σώσουν, αφιερώνουν το κενό του χρόνου τους για να ανταλλάσουν ανακοινώσεις. Τις διαβάζουμε καθημερινά στον τύπο & στο διαδίκτυο και τις ακούμε στα τηλεοπτικά & ραδιοφωνικά δελτία. Οι ανακοινώσεις, κυβερνώντων εναντίον αντιπολιτευόμενων και αντιπολιτευόμενων εναντίον κυβερνώντων, ξεχειλίζουν από σαρκασμό και ειρωνεία. Εμπλουτίζονται δε με λογοπαίγνια, παροιμίες και διάφορα σχήματα λόγου που υποτίθεται ότι τους δίνουν ένα τόνο πιο ενδιαφέρον από το μονότονο ύφος μιας απλής ανακοίνωσης. Εννοείται βεβαίως ότι το κείμενο που απευθύνεται από πολιτικούς σε πολιτικούς στην ουσία απευθύνεται στα αυτιά του λαουτζίκου. Να ακούει και να μαθαίνει, πόσο πασχίζουν κάποιοι για το καλό της χώρας και πόσο πολεμούν κάποιοι άλλοι αυτή την προσπάθεια. Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο. «Κουβέντα να γίνεται» που λέει και ο λαός μας για λογαριασμό του οποίου βγαίνουν, όπως προαναφέραμε, όλες οι ανακοινώσεις των κομμάτων που προσπαθούν να τον συγκινήσουν και να κερδίσουν την στήριξη του και την ψήφο του όταν φτάσει η ώρα της κάλπης.

Πόσο συγκινείται όμως ο Έλληνας πολίτης σήμερα από τις «κοκορομαχίες», μέσω ανακοινώσεων, των πολιτικών παρατάξεων; Αυτή η διαρκής ανταλλαγή κατηγοριών, μέσω κειμένων που μοιάζουν με κακογραμμένους θεατρικούς διαλόγους παλιομοδίτικης παράστασης, τι απήχηση μπορεί να έχουν στον πολίτη που πασχίζει καθημερινά να τα βγάλει πέρα αναζητώντας ελπίδα διεξόδου από μια καταστροφική οικονομική κρίση που διαρκεί τόσα χρόνια τώρα; Οι πολιτικοί είναι προ πολλού απαξιωμένοι στη συνείδηση του κόσμου και η τακτική των παρατάξεων να αλληλοκατηγορούνται διαρκώς, υποτιμώντας και υποβιβάζοντας τους «αντιπάλους», το μόνο που καταφέρνει είναι να ρίχνει άφθονο νερό στο μύλο της  απαξίωσης της πολιτικής. Οι πολιτικοί ας καταλάβουν ότι οι πολίτες και η χώρα δεν χρειάζονται αυτή την ώρα εμφύλιες κόντρες, έστω κι αν αυτές γίνονται σε λεκτικό επίπεδο. Ο τόπος και οι τσακισμένοι από την κρίση πολίτες του χρειάζονται εθνική ομοψυχία και συμμαχίες, όσων αγαπούν πραγματικά αυτή τη χώρα, για το κοινό καλό. Και βεβαίως χρειάζονται έργα, πράξεις, πρωτοβουλίες, δράση και όχι ανούσιες αντιπαραθέσεις του τύπου «κουβέντα να γίνεται»…