Ευθέως
Κρίσιμες ημερομηνίες
«Πιο αναγκαία αλλά και πιο εφικτή από ποτέ είναι μια απόφαση στις 15 Ιουνίου, η οποία θα επιλύει οριστικά το ελληνικό ζήτημα», δήλωσε ο πρωθυπουργός μας εν αναμονή του «κρίσιμου» Eurogroup που θα λάβει χώρα τη συγκεκριμένη ημερομηνία. Η πρωθυπουργική ελπίδα βεβαίως για άμεση «οριστική επίλυση του ελληνικού ζητήματος» μοιάζει ανέφικτος στόχος -και είναι- στην παρούσα φάση. Έτσι κι αλλιώς κανένας Έλληνας δεν πιστεύει πια στα θαύματα, αυτά τελείωσαν στα προεκλογικά μπαλκόνια των εκλογών που οδήγησαν την παρούσα κυβέρνηση στην εξουσία. Αυτό που θα θέλαμε πλέον οι ταλαιπωρημένοι και απογοητευμένοι πολίτες αυτής της ρημαγμένης χώρας είναι να κερδηθεί ο χαμένος χρόνος που κατασπαταλήθηκε σε χρονοβόρες διαμάχες «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», την ώρα που όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ο διαχωρισμός ήταν ανόητος, ψεύτικος, ανούσιος και εκτός τόπου και χρόνου.
Κανείς Έλληνας πολιτικός δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται μνημονιακός, γιατί απλούστατα κανείς δεν θέλει να στερείται ψηφοφόρους επιβάλλοντας σκληρά μέτρα -τρελός είναι;- άσχετα αν αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να το πράξει για να συνεχίσει να λαμβάνει οικονομική στήριξη η χώρα. Από την άλλη, όποιος θέλει να παραστήσει τον «αντιμνημονιακό», δεν θα πρέπει να το πράττει σε επίπεδο ανέξοδης ρητορείας, αλλά θα πρέπει να έχει να προτείνει ξεκάθαρη «άλλη λύση», ως αντίβαρο, ώστε η χώρα να μη βρεθεί από το χείλος του γκρεμού στον πάτο του.
Μπροστά σε μια ακόμα «ημερομηνία ορόσημο» όπως θέλουν κάποιοι να χαρακτηρίζουν την 15η Ιουνίου, το ουσιαστικό θα είναι -αν θέλουμε να μην σπαταλήσουμε άλλο χρόνο- να συνειδητοποιήσουμε ότι στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας, αναζητώντας εναγωνίως έξοδο από την πολύχρονη κρίση, κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και πολύτιμη. Ανεξαρτήτως του τι ζητούν οι δανειστές μας από μας, εμείς οι ίδιοι είμαστε υποχρεωμένοι να λάβουμε μέτρα για να αλλάξουμε τη δομή του δυσλειτουργικού κράτους μας, ώστε η χώρα να εκσυγχρονιστεί και να γίνει ανταγωνιστική για να ελπίζει στην ανάπτυξη. Αν όλη μας η φιλοδοξία είναι να μπορούμε να βγούμε κάποια στιγμή στις αγορές για να συνεχίσουμε να δανειζόμαστε αβέρτα και να σκορπάμε τα δανεικά κατά τις βουλήσεις της κάθε κυβέρνησης, τότε είναι φανερό ότι παρά τα όσα πάθαμε, τίποτα δε μάθαμε…
