Λόγια του αέρα

Στην πολιτική σκηνή οι πικρές αλήθειες αποφεύγονταν πάντα για ευνόητους λόγους -με πολύ ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιους πολιτικούς που τις εκστόμισαν κατά καιρούς με παρρησία, δυσαρεστώντας τους πολίτες και  πληρώνοντας το τίμημα που δεν ήταν άλλο από την απώλεια ψήφων και τον σταδιακό παραγκωνισμό.  Τα χρόνια της οικονομικής κρίσης ήταν μια χρυσή ευκαιρία για τη χώρα να παραμερίσει το ψέμα και  την υποκρισία που αποδείχθηκαν ολέθριες πρακτικές δεκαετιών και να παραδεχτεί την πραγματικότητα όσο σκληρή κι αν είναι, ώστε να ξέρει που βαδίζει και πως μπορεί να αντιστρέψει την αρνητική κατάσταση. Δυστυχώς συνέβη το ακριβώς αντίθετο: Η παρούσα κυβέρνηση, εν μέσω κρίσης, «τερμάτισε» ως αντιπολίτευση  την παροχολογία και  τις ανεδαφικές υποσχέσεις,  τάζοντας τα πλέον απίθανα να εφαρμοστούν, υπό τις παρούσες συνθήκες, πράγματα, κατορθώνοντας  ωστόσο να επιβραβευτεί από το λαό που την στήριξε με την ψήφο του. Οι πολίτες ψήφισαν αυτούς που τους είπαν όλα όσα ήθελαν να ακούσουν, ότι τα μνημόνια μπορούν να σχιστούν, οι αγορές να χορεύουν στο ρυθμό που θέλαμε εμείς και οι δανειστές να παρακαλούν να μας δανείσουν. Ψεύδη όχι απλά κραυγαλέα, αλλά γελοία, τερατώδη, παραμύθια για μικρά παιδιά. Οι ψηφοφόροι, ωστόσο, όχι μόνο δεν ενοχλήθηκαν θεωρώντας ότι κάποιοι υποτιμούν τη νοημοσύνη τους, αλλά τους εμπιστεύτηκαν τα κλειδιά της εξουσίας και τις τύχες της χώρας.

Το παλιό πολιτικό σύστημα βεβαίως δεν είναι άμοιρο ευθυνών γιατί η δικιά του αφερεγγυότητα είναι αυτή που λειτούργησε ως «αέρας στα πανιά» μιας αντιπολίτευσης που δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό να υποσχεθεί τα πάντα στους πάντες και να πάθει …απώλεια μνήμης μόλις ανέλαβε την εξουσία. Παρά το γεγονός  ότι η νυν κυβέρνηση άλλα έταξε και άλλα έπραξε,  για μερίδα πολιτών αυτό θεωρείται έως και φυσιολογικό. Το ψέμα δηλαδή, ακόμα και το τερατώδες, έχει παγιωθεί στη σύγχρονη πολιτική πραγματικότητα ως κάτι ασήμαντο, δευτερεύον, ίσως και ανάξιο σχολιασμού. Αυτή είναι ίσως και η χειρότερη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει στην κοινωνία μας η σημερινή πολιτική κατάσταση καθώς η κοροϊδία και η εξαπάτηση, τα λόγια του αέρα, περνούν ως κάτι  το φυσικό, γίνονται απολύτως αποδεκτά. Οι πολίτες όμως πρέπει επιτέλους να αντιμετωπίζουν τα ψεύδη των πολιτικών ως τη μεγαλύτερη προσβολή προς το λαό και τη χώρα και να απαιτούν αλήθειες και μόνον αλήθειες. Διαφορετικά ας μην προσδοκούμε σωτηρία.