Μεταξύ θεωρίας & πράξης

Όπως γνωρίζουν άπαντες οι ρεαλιστές, προσγειωμένοι, ενίοτε δε και κυνικοί, άνθρωποι, η απόσταση που χωρίζει τη θεωρία από την πράξη είναι συχνά τεράστια έως αβυσσαλέα. Μια ματιά σε προεκλογικούς λόγους αντιπολιτευόμενων ή σε λόγους πρωθυπουργών σε οικονομικά συνέδρια και Εκθέσεις που αφορούν τον επιχειρηματικό κόσμο, αρκεί για να πιστοποιήσει κανείς την πικρή αλήθεια: Τα «παχιά λόγια» εύκολα εκστομίζονται και το ίδιο εύκολα ξεχνιούνται πριν μετουσιωθούν σε πράξη και έργα. Πόσες και πόσες φορές δεν ακούσαμε σε αυτή τη χώρα για «ανάπτυξη», «πρόοδο», «ανάκαμψη», «όραμα», «ελπίδα»; Λέξεις τόσο χιλιοειπωμένες και τόσο «φθαρμένες» πλέον όταν ακούγονται από χείλη πολιτικών που έχουν χάσει παντελώς το νόημα και τη βαρύτητα τους. Η ανάπτυξη βλέπεις, δεν έρχεται με ευχολόγια, μεγαλόστομες ρητορείες, γενικόλογες εξαγγελίες.  Η ανάπτυξη δεν είναι θεωρία, δεν είναι κάτι ασαφές και αόριστο, είναι 100% πράξη. Έρχεται όχι όταν την επικαλεστείς, αλλά όταν της ανοίξεις δρόμο με πολύ δουλειά, κόπο, επιμονή και υπομονή.

Η ανάπτυξη θέλει χρόνο, προεργασία, σχέδιο και βεβαίως ικανούς ανθρώπους αποφασισμένους για να το υλοποιήσουν. Τα αποτελέσματα της σκληρής δουλειάς που θα πρέπει να προηγηθεί θα φανούν ωστόσο σε βάθος χρόνου που ξεπερνά τα όρια μιας πρωθυπουργικής θητείας. Ως εκ τούτου οι κυβερνήσεις που δουλεύουν με «ορίζοντα τετραετίας» δεν πολυσκοτίζονται να επωμιστούν το βάρος μιας σκληρής δουλειάς, βάρος το οποίο,  κατά κανόνα,  συνοδεύεται από πολιτικό κόστος λόγω της αδημονίας των πολιτών να δουν «εδώ και τώρα» θετικά αποτελέσματα στην καθημερινότητα τους , αρνούμενοι να περιμένουν μια πρόοδο στο προσεχές μέλλον.

Με άλλα λόγια οι πολίτες ακολουθούν ως ψηφοφόροι τους πολιτικούς που τους υπόσχονται «άμεσες λύσεις» (διάβαζε: «θαύματα») και οι πολιτικοί χρησιμοποιούν την θεωρία αντί την πράξη αφού είναι ακοπίαστη και αποδίδει σε ψήφους. Αποτέλεσμα αυτού του φαύλου κύκλου είναι μια χώρα, όπως τη δική μας να παλεύει επί χρόνια τώρα με την οικονομική κρίση και  τα μνημόνια χωρίς να βλέπει φως στο τούνελ. Τα πρωθυπουργικά λόγια, με αφορμή την Διεθνή Έκθεση στη συμπρωτεύουσα, (τα οποία θα μπορούσαν να είναι λόγια οποιουδήποτε πρωθυπουργού πρώην, νυν ή επόμενου) αποτελούν χαρακτηριστικό δείγμα ενός πολιτικού λόγου γεμάτου με «σχέδιο», «όραμα», «ανάπτυξη»:  «Η επιδίωξη μας, είναι η χώρα να βρει ξανά το βηματισμό της. Για το λόγο αυτό εργαζόμαστε καθημερινά με σχέδιο και όραμα. Ο στόχος μας είναι η επιστροφή σε μια ανάπτυξη δίκαιη και βιώσιμη». Από «ανάπτυξη επί χάρτου», ομολογουμένως, δεν έχουμε παράπονο. Αναμένουμε πράξεις…