Μια «ωραία» ατμόσφαιρα

Το εύφορο κλίμα των ημερών που προηγήθηκαν, ημερών της μεγάλης γιορτής της αγάπης προς τον πλησίον, με την ανταλλαγή ασπασμών στο εσωτερικό και στα προαύλια των εκκλησιών, ουδόλως φάνηκε να άγγιξε τον πολιτικό κόσμο της χώρας που συνέχισε ακάθεκτος να επιδίδεται σε μια σφοδρή αντιπαράθεση ανταλλαγής αλληλοκατηγοριών, χλευασμών και «απειλών» για ξεσκέπασμα σκανδάλων και απόδοση ευθυνών. Χαρακτηριστικό το κλίμα που επικράτησε στο Κοινοβούλιο, εν μέσω Μεγάλης Εβδομάδας, όπου μέσα σε εμφυλιοπολεμική ατμόσφαιρα η Ολομέλεια αποφάσισε να συγκροτήσει εξεταστική επιτροπή που θα ερευνήσει υποθέσεις του χώρου της Υγείας για την περίοδο 1997 – 2014, πρόταση που είχε καταθέσει η κυβέρνηση, ενώ αντίστοιχο αίτημα κατέθεσε και η αξιωματική αντιπολίτευση ζητώντας να επεκταθεί ο έλεγχος και για τη διετία 2015 – 2017.

Η φράση «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα», από μια κλασική κωμωδία του ελληνικού κινηματογράφου, θα ήταν η ιδανική λεζάντα για το σκηνικό που προαναφέραμε. Όλα αυτά την ώρα που η χώρα συνεχίζει να ισορροπεί, μετά μεγάλης δυσκολίας, στην άκρη του γκρεμού, χωρίς δίκτυ ασφαλείας και χωρίς ελπίδα σωτηρίας σε περίπτωση «λάθους». Την ώρα που προτεραιότητα όλων -συμπολιτευόμενων & αντιπολιτευόμενων- θα έπρεπε να είναι το να σταθεί η χώρα όρθια και να ανακάμψει οικονομικά, ο πολιτικός κόσμος αναλώνει τις δυνάμεις του σε μια «εμφύλια» σύγκρουση που στην παρούσα φάση μόνο κακές υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει στην πατρίδα μας.

Θα ρωτήσει κάποιος: Μα αν υπάρχουν σκάνδαλα δεν πρέπει να διευρυνθούν; Κι ακόμα:  Για την οικτρή κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα δεν πρέπει να αναζητηθούν ευθύνες σε όσους την κυβέρνησαν και την κυβερνούν, κρατώντας τις τύχες της στα χέρια τους- με τα γνωστά αποτελέσματα; Στα παραπάνω εύλογα ερωτήματα δεν φανταζόμαστε να υπάρχει ούτε ένας Έλληνας πολίτης που να απαντούσε αρνητικά. Το θέμα είναι ότι μεσούσης της κρίσης, εγκλωβισμένοι όπως είμαστε όλοι, νυν και πρώην, αθώοι και ένοχοι, μέσα στη φωτιά της, αυτό που προέχει είναι να σβηστούν οι φλόγες, με τη συνδρομή όλων μας, πριν κατακάψουν τα πάντα. Αυτό που προέχει είναι η διάσωση της χώρας και η σωτηρία των πολιτών της, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε στην ανάκαμψη. Αυτή θα έπρεπε να είναι η μοναδική προτεραιότητα, στην παρούσα δεδομένη στιγμή, και δυστυχώς δεν είναι, κάνοντας την ελπίδα για σωτηρία της χώρας να μοιάζει με τρεμάμενη φλόγα κεριού, υπό δυνατό άνεμο.