Ροκανίζοντας το χρόνο

Στο… γήπεδο του ελληνικού χρέους, το παιχνίδι φαίνεται να κρίνεται πλέον στις καθυστερήσεις, με τον κόσμο στις κερκίδες να μην μπορεί να κάνει καμιά πρόβλεψη για την έκβαση του αγώνα, την ώρα που σύσσωμη η εθνική μας ομάδα απειλείται με κόκκινη κάρτα και… «grexit» από τον αγωνιστικό χώρο. Αν καταφύγαμε σε ποδοσφαιρική ορολογία για να περιγράψουμε την παρούσα κατάσταση στη σχέση της – αναμένουσας την αξιολόγηση και τα δανεικά- Ελλάδας με τους  άτεγκτους  δανειστές της, οι οποίοι, λόγω της δυσμενούς οικονομικής θέσης στην οποία βρίσκεται, «την κρατούν στο χέρι», είναι για να ελαφρύνουμε ολίγον τι  το πολύ βαρύ κλίμα των αβέβαιων ημερών. Όταν οι τρέχουσες εξελίξεις συνοδεύονται από ένα μεγάλο ερωτηματικό για τις επόμενες ώρες, μέρες, εβδομάδες, μήνες («Θα κλείσει η αξιολόγηση και πότε;», «Θα γίνουν πρόωρες εκλογές;», «Είναι βάσιμη η απειλή εξόδου μας από το ευρώ;»), η κοινωνία βιώνει μια διαρκή ανασφάλεια, «υιοθετώντας» στο βάθος του μυαλού της τα χειρότερα σενάρια για τις πιθανές εξελίξεις. Αυτή η αβεβαιότητα όμως, που μετατρέπεται σταδιακά σε απελπισία, δεν αφήνει περιθώρια για ελπίδα ανάκαμψης, για άλλη αντοχή στα δύσκολα, για στήριξη μιας εθνικής προσπάθειας να βγει η χώρα από το τέλμα.

Την ίδια ώρα, χρήζει αναλύσεως και η στάση των Ευρωπαίων εταίρων μας οι οποίοι ουδόλως δείχνουν να βιάζονται (και γιατί άλλωστε;) για την οριστική επίλυση  -ή έστω την ελάφρυνση- του δικού μας δράματος. Σύμφωνα με δημοσίευμα της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, μέχρι τον … Ιούνιο είναι διατεθειμένος να περιμένει για την ολοκλήρωση του ελληνικού προγράμματος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Το παιχνίδι του Σόιμπλε με το χρόνο κάνει ακόμη και τους συγκυβερνώντες σοσιαλδημοκράτες να καταγγέλλουν ότι ο απώτερος στόχος των καθυστερήσεων, με αφορμή τη στάση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, είναι το σχέδιο για Grexit, δηλαδή να εξαναγκαστεί η Ελλάδα να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Το ανησυχητικό είναι πως η λέξη «δραχμή» άρχισε να ακούγεται όλο και πιο έντονα τον τελευταίο καιρό από ελληνικά χείλη, ως «λύση απελπισίας» προφανώς, καταδικασμένη εκ των προτέρων καθώς είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσει τη χώρα στα τάρταρα. Δυστυχώς  το ροκάνισμα του χρόνου στο θέμα της αξιολόγησης  ρίχνει άφθονο «νερό στο μύλο» των υπερθεματιστών της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα, εξ ου και τελικά μοιάζει με ροκάνισμα του κλαδιού πάνω στο οποίο καθόμαστε…