Σενάρια πρόωρων εκλογών

Την ώρα που η χώρα μας περιμένει όρθια στην γωνία, ως… τιμωρημένη αμελής μαθήτρια, ενώ εκκρεμεί η αξιολόγηση των επιδόσεων της από τους αυστηρούς επιτηρητές της, τα πάσης φύσεως σενάρια συνεχίζουν να επιτείνουν το γενικό κλίμα ανασφάλειας. Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες ακούγεται όλο και περισσότερο ως ένα πιθανό σενάριο, σε μια συγκυρία που τα αδιέξοδα για τη χώρα ορθώνονται ως τείχη μπροστά της, εμποδίζοντας έστω και ένα βήμα ουσιαστικής προόδου. Η αξιωματική αντιπολίτευση, ούτως ή άλλως,  ζητά επιτακτικά εκλογές τις οποίες η κυβέρνηση, μέσω επισήμων δηλώσεων, μετέθετε διαρκώς και κατηγορηματικά για το χρόνο λήξης της θητείας της, το 2019. Στην πρόσφατη ωστόσο ομιλία του πρωθυπουργού στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, ο ίδιος έθεσε, εμμέσως πλην σαφώς, θέμα εκλογών, αναφέροντας πως  ένα ενδεχόμενο αποτυχίας των διαπραγματεύσεων και της δεύτερης αξιολόγησης, «ενδεχομένως να οδηγούσε και σε εκλογές, όπως διακαώς ζητά η Ν.Δ.».

Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα στα χείλη κάθε σκεπτόμενου πολίτη είναι το «ποιός πραγματικά θέλει εκλογές», αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή; Οι κυβερνώντες για να αποδράσουν από τα αδιέξοδα, υπογράφοντας ωστόσο την πολιτική τους καταδίκη; Οι αντιπολιτευόμενοι για να αναλάβουν την εξουσία, παραλαμβάνοντας ωστόσο μια ωρολογιακή βόμβα προβλημάτων και λαϊκής δυσαρέσκειας, έτοιμη να εκραγεί; Ή μήπως αυτοί που θέλουν εκλογές είναι οι πολίτες για να υπάρξει μια αίσθηση «αλλαγής», την ώρα που δεν μπορεί να αλλάξει αίφνης ούτε η τραγική κατάσταση της χώρας, ούτε οι υποχρεώσεις της, ούτε τα συγκεκριμένα μέτρα που καλείται να λάβει στις πλάτες του κοσμάκη; Λογικά, οι εκλογές αυτή την ώρα δεν συμφέρουν κανένα. Η λογική, ωστόσο, στην Ελλάδα κρίσης, μοιάζει να μη βρίσκει τόπο να χωρέσει στο πολιτικοοικονομικό σκηνικό, εξ ου και έχουμε την αίσθηση της κραυγαλέας απουσίας της.  Οι πρόωρες εκλογές θα γίνουν αργά ή γρήγορα κι αυτό δεν χρειάζεται να είσαι πολιτικός αναλυτής για να το προβλέψεις. Είναι θέμα χρόνου τα εκλογικά σενάρια να γίνουν πράξη- ως μια ακόμα θεατρική πράξη του δράματος που ζούμε. Αυτή η πράξη δεν θα είναι σίγουρα η τελευταία- έτσι κι αλλιώς το «ευτυχές» (;)  φινάλε θα αργήσει πολύ…