Υποτίμηση αντιπάλου

Η υποτίμηση του αντιπάλου αποτελεί ένα ολέθριο -εξ ου και ανεπίτρεπτο!- σφάλμα, όχι μόνο στον πόλεμο αλλά και στην πολιτική όπου το βλέπουμε, ωστόσο, να εφαρμόζεται ιδιαίτερα συχνά προκαλώντας κατά κανόνα ιδιαίτερα αρνητικές συνέπειες σε όσους δεν μέτρησαν σωστά πρόσωπα και περιστάσεις. Σχετικά πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα η στάση που τήρησε το «παλαιό» πολιτικό σύστημα απέναντι στην επέλαση των νυν κυβερνώντων, πιστεύοντας ότι θα αποτελέσουν, υπό το βάρος της κραυγαλέας δυσαρμονίας μεταξύ όσων ανέμενε από αυτούς ο λαός και όσων τελικά έπραξαν, «μια σύντομη αριστερή παρένθεση». Τα κόμματα εξουσίας που επί δεκαετίες κυβερνούσαν τη χώρα υποτίμησαν την οργή ενός λαού που γιγάντωσε τη δύναμη μικρών παρατάξεων οι οποίες δεν είχαν τον παραμικρό ενδοιασμό στο να υποσχεθούν ανέφικτα πράγματα, προσφέροντας ελπίδα σε τιμή ευκαιρίας, όσο «κοστίζει» μια ψήφος. Οι πολίτες είχαν ανάγκη να ελπίσουν  ακόμα και στο εξωπραγματικό, σε αυτό που ήταν αδύνατο να υλοποιηθεί στην παρούσα συγκυρία. Ήταν φανερό πως νέα κόμματα θα σάρωναν τα παλιά, όμως οι «έμπειροι» πολιτικοί πιάστηκαν στον ύπνο καθώς υποτίμησαν τον αντίπαλο και τις περιστάσεις.

Δυστυχώς το ίδιο σφάλμα πράττουν και οι νυν κυβερνώντες και μάλιστα σε μείζονα εθνικά θέματα, όπως την σχέση μας με τη γειτόνισσα Τουρκία, οι διαθέσεις  αλλά και τα όρια της οποίας υποτιμήθηκαν από την ελληνική πλευρά. Την ώρα που εμείς στρώναμε κόκκινα χαλιά για να υποδεχθούμε τον Τούρκο Σουλτάνο, σε μία επίσκεψη που χρήζει πολλών πολιτικών αναλύσεων για την ουσία και τη  σκοπιμότητα της, οι γείτονες μας συνέχιζαν να εφαρμόζουν μια πολιτική εριστικότητας που δημιουργεί σκόπιμα μια διαρκή ένταση προκαλώντας ανησυχία για το πώς θα μπορούσε να κορυφωθεί. Ακόμα και στο εξοργιστικό περιστατικό της σύλληψης και της κράτησης των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, η κυβέρνηση μας δείχνει να υποτίμησε τη σοβαρότητα του και τις διαστάσεις που θα μπορούσε να πάρει. Δεν θα επεκταθούμε περισσότερο γιατί πιστεύουμε ότι σε εθνικά θέματα θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ακόμα και στο σχολιασμό τους. Αυτό που προέχει και πρέπει να βγαίνει και προς τα έξω είναι η εθνική ομοψυχία απέναντι στα προβλήματα και στους κινδύνους που απειλούν τη χώρα. Κανείς από μας, από τον κορυφαίο πολιτειακό άρχοντα της χώρας  μέχρι τον τελευταίο πολίτη, ας μην υποτιμά την κρισιμότητα των περιστάσεων.