Υψηλές θερμοκρασίες

Οι υψηλές θερμοκρασίες των θερινών ημερών, με το θερμόμετρο «να χτυπά κόκκινο», όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά οι δημοσιογραφικοί τίτλοι,  δίπλα-δίπλα με τα ρεπορτάζ για τη δυσοσμία των αμάζευτων επί πολλές ημέρες σκουπιδιών, συνέθεταν ένα άσχημο σκηνικό που παρέπεμπε συμβολικά και στο ίδιο το πολιτικό τοπίο της χώρας. Η αντιπαράθεση κυβερνώντων και αντιπολιτευόμενων έχει κι αυτή «χτυπήσει κόκκινο» ενώ η δυσωδία πιθανών πολιτικών σκανδάλων, μέσω «προαναγγελθέντων» αποκαλύψεων, πλανάται διαρκώς στην ατμόσφαιρα, μολύνοντας την επικίνδυνα. Η εικόνα αυτή δεν είναι ασφαλώς ότι καλύτερο για μια χώρα που παλεύει να σταθεί στα πόδια της, να παλέψει με το θηρίο που λέγεται «οικονομική κρίση» και να έχει διαρκείς αντοχές καθώς χρειάζεται να διανύσει ακόμα πολλά κακοτράχαλα χιλιόμετρα για να φτάσει στην πολυαναμενόμενη ανάκαμψη. Η Ελλάδα έχει άμεση ανάγκη την εθνική ενότητα, την πίστη στις δυνάμεις της, την ελπίδα ότι ναι, μπορεί να τα καταφέρει. Όσο ο πολιτικός κόσμος συντηρεί μια απαράδεκτη στάση «διχασμού», με ατέρμονες λυσσαλέες αντιπαραθέσεις στα όρια της αλληλοεξόντωσης, συμπαρασύροντας και τους πολίτες σε αυτό το «θέατρο του παραλόγου»,  μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στη χώρα και στα συμφέροντα της.

Ακόμα και οι πλέον ανυποψίαστοι για την πολιτική πραγματικότητα πολίτες έχουν πλέον  συνειδητοποιήσει ότι δεν γίνεται η Ελλάδα να «παραπαίει» τόσα χρόνια μέσα σε μια ατέρμονη κρίση χωρίς ξεκάθαρη προοπτική σωτηρίας, την ώρα που άλλες χώρες έχουν βρει ήδη το δρόμο τους. Είναι προφανές ότι παρά τις αδιαμφισβήτητες τεράστιες θυσίες του Ελληνικού λαού κάτι κάνουμε λάθος- λάθος όχι μικρό και αμελητέο αλλά τεράστιο που λειτουργεί ως τροχοπέδη που μας εμποδίζει  να προχωρήσουμε μπροστά.  Στην πραγματικότητα βέβαια πρόκειται για σωρεία λαθών που ξεκινούν από την αδικαιολόγητη ανικανότητα όλων των κυβερνήσεων να πατάξουν αποτελεσματικά, επί μονίμου βάσεως και όχι με σπασμωδικά μέτρα, τη φοροδιαφυγή  και φτάνουν μέχρι την δυσλειτουργία του κρατικού μηχανισμού που κάνει άκρως αποτρεπτικό το κλίμα για πιθανούς επενδυτές και τη διατήρηση του «εφτάψυχου» πελατειακού κράτους που στην Ελλάδα της κρίσης «καλά κρατεί». Το κύριο όμως λάθος μας, όσον αφορά τη δύσκολη μάχη που δίνουμε ως χώρα, είναι η έλλειψη ομοψυχίας  και  εθνικής συστράτευσης για την κοινή σωτηρία. Μακάρι να το συνειδητοποιούσαμε έστω και τώρα, αλλάζοντας τακτική, πριν οι ίδιες οι περιστάσεις μας υποχρεώσουν να το πράξουμε την ύστατη ώρα…