Ζητείται φώτιση…

«Ζητείται φώτιση»: για τους κυβερνώντες και τους πολίτες αυτής της χώρας που παλεύει εδώ και πολλά, απελπιστικά, χρόνια με τα σκοτάδια της οικονομικής δυσπραγίας που προκαλεί στους κατοικούντες εν Ελλάδι μια δύσκολη & αγχώδη καθημερινότητα, χωρίς να αχνοφαίνεται φως στον ορίζοντα. Μέρες εορτασμού των Φώτων και όσων αυτή η γιορτή συμβολίζει,η καλύτερη ευχή που μπορούμε να δώσουμε ο ένας στον άλλο είναι αυτή περί φωτίσεως που τη χρειαζόμαστε πραγματικά άπαντες. Διότι, η πικρή αλήθεια, πρέπει να ειπωθεί: Δικαιολογίες για το πως οδηγήσαμε την ίδια μας τη χώρα στο χείλος του γκρεμού αλλά και για το ότι αδυνατούμε όλα τα τελευταία χρόνια να αντιστρέψουμε την αρνητική κατάσταση και να ελπίσουμε σε ένα ελπιδοφόρο αύριο, δεν υπάρχουν.

Το σκοτάδι της μαύρης καθημερινότητας που ζούμε, είναι συνέπεια του σκοταδιού του νου που μας εμποδίζει να δούμε καθαρά ακόμα και τα πλέον αυτονόητα: Αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που αποτελεί κοινό εχθρό όλων μας, χωρίς εθνική ομοψυχία, συναίνεση και σύμπραξη δυνάμεων δεν γίνεται. Η εικόνα που παρουσιάσαμε ως λαός σε μια από τις πιο δύσκολες εθνικές μάχες των τελευταίων δεκαετιών ήταν απογοητευτική έως θλιβερή. Ένας να κυβερνά, προσπαθώντας να εφαρμόσει κάποια δύσκολα μέτρα, χίλιοι να τον πολεμούν με σκληρά αντιπολιτευτικά πυρά, εκμεταλλευόμενοι την δυσφορία των πολιτών. Έτσι φτάσαμε σε μια διαρκή εναλλαγή επίδοξων «σωτήρων» στην εξουσία, την ώρα που το μόνο που δεν άλλαζε ήταν τα σκληρά μέτρα που έπρεπε να ληφθούν και όσο καθυστερούσε η εφαρμογή τους, τόσο γινόταν ακόμα πιο δυσβάσταχτα.

Είναι εξοργιστικό να συνειδητοποιεί κανείς ότι δεν είχαμε τη στοιχειώδη σωφροσύνη να χαράξουμε ένα δικό μας πλάνο ταχέων αλλαγών στα «κακά κείμενα» της χώρας, με συνέπεια να αποδεχόμαστε υποχρεωτικά τα όσα σχεδίασαν για μας -χωρίς εμάς- οι δανειστές, κηδεμόνες, επιτηρητές μας. Αυτοί που βρίζαμε όλοι με μένος, παραβλέποντας ότι δεν ήταν αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση και ότι εμείς προστρέξαμε στη βοήθεια τους -για να μας δώσουν δανεικά που δεν βρίσκαμε πλέον στις αγορές, και μάλιστα με συμφέροντες οικονομικά όρους. Πόσος χρόνος -πολύτιμος για τη σωτηρία μας- δεν χάθηκε αλήθεια σε παράλογους διχασμούς «μνημονιακών» και «αντιμνημονιακών», αποδεικνύοντας το πόσο στρεβλά ερμηνεύσαμε και (δεν) αντιμετωπίσαμε το μείζον πρόβλημα της χώρας. Μιας χώρας που ακόμα κι αν δεν πρόκυπτε η κρίση, θα έπρεπε να έχει την κρίση να δρομολογήσει μεγάλες αλλαγές στο δυσλειτουργικό, σπάταλο κράτος της που ξόδευε πολύ περισσότερα από όσα άντεχε. Το σίγουρο είναι πως για να βρει η πατρίδα μας το δρόμο της χρειάζεται φωτεινά μυαλά-όχι μόνο στους ηγέτες της για να εγκαταλείψουν λαϊκισμούς και άτολμες πολιτικές αλλά και στους πολίτες της για να είναι υποστηρικτές γενναίων τομών και αλλαγών. Ως εκ τούτου, τι άλλο να ευχηθούμε από Καλή φώτιση σε όλους μας!