Χαρτονόμισμα του 1 και των 2 ευρώ

Ο Μανώλης Κ. Κεφαλογιάννης με ερώτησή του στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή ζητά την έκδοση χαρτονομίσματος ενός και δύο Ευρώ. Ειδικότερα αναφέρει:

“Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) έχει εκφράσει την άποψη  ότι η έκδοση χαρτονομίσματος 1 Ευρώ είναι μεγάλο κόστος και έχει μικρότερη διάρκεια από το νόμισμα 1 Ευρώ. Την 18/11/2004 η ΕΚΤ αποφάσισε, χωρίς να ερωτηθούν οι ευρωπαϊκοί λαοί, ότι η ζήτηση χαρτονομίσματος αξίας 1 και 2 Ευρώ είναι ελάχιστη στην Ευρωζώνη.

Στις 25/10/2005 η πλειοψηφία των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ) εξέδωσε ψήφισμα καλώντας την Επιτροπή και την ΕΚΤ να προχωρήσουν στην έκδοση χαρτονομίσματος 1 και  2 ευρώ, για τους απόλυτα τεκμηριωμένους λογούς που αναλυτικά αναφέρονται στο ψήφισμα. Η ΕΚΤ που δεν είναι ευθέως υποχρεωμένη να απαντά στο ΕΚ και την Επιτροπή  αγνόησε το ψήφισμα αυτό.

Οι λόγοι που επιβάλλουν την επανεξέταση του θέματος είναι οι ακόλουθοι:

1. Η αξία και η μορφή του Ευρώ οφείλεται στη συναλλακτική νοοτροπία ορισμένων κρατών μελών και μόνο, η οποία είχε καλλιεργηθεί εξαιτίας των παλαιών τους νομισμάτων.
2. Σε μικρές οικονομίες, όπως η ελληνική, χώρες των οποίων οι πολίτες δεν έχουν την νοοτροπία του cent (υποδιαίρεση του Ευρώ), επιβλήθηκε ένα κέρμα τεράστιας αξίας. Όμως, σε μια οικονομία που “υποτιμούσε” το κέρμα, αυτό ήταν παγίδα. Με την είσοδο στην ευρωζώνη ο Έλληνας έδινε ένα κέρμα των επτακοσίων δραχμών (2 ευρώ), για να πάρει ένα αναψυκτικό —το οποίο την προηγούμενη ημέρα κόστιζε εξήντα δραχμές (ή 20 περίπου cents του Ευρώ). — διότι στην προηγούμενη νομισματική πραγματικότητα το κέρμα ήταν ανύπαρκτης αξίας. Αυτό ήταν παγίδα για τον καταναλωτή.
3. Παράλληλα με το μεγάλης αξίας νόμισμα των δύο Ευρώ, επιλέχθηκε η ανισότητα στο μέγεθος των χαρτονομισμάτων ανάλογα με την αξία τους. Το σημαντικό ποσό των πέντε ευρώ αποτυπώθηκε σε ένα μικρό, υποτιμημένο χαρτονόμισμα, το οποίο σχεδιάστηκε εξ αρχής για να υποτιμάται η αξία του.
4. Ταυτόχρονα  μέσω του σχεδιασμού του νομίσματος του Ευρώ αμέσως μετά την  επομένη της αντικατάστασης των νομισμάτων και ενώ στο επίπεδο των μισθών έγινε ακριβής η μετατροπή του εθνικού νομίσματος σε ευρώ, δεν έγινε το ίδιο στην αγορά. Στην αγορά είχαμε “έκρηξη” ακρίβειας. Όλα τα κράτη, τα οποία μέχρι τότε είχαν ασήμαντης αξίας νομίσματα και άρα ασημαντότατης αξίας κέρματα, έχασαν λόγω της μετατροπής αυτής. Οι μόνοι, που ήταν κάπως ασφαλείς σ’ αυτόν τον σχεδιασμό, ήταν οι ισχυροί λαοί, οι οποίοι λόγω των ισχυρών τους νομισμάτων είχαν την απαιτούμενη νοοτροπία να χειριστούν την υπόθεση κέρμα με έναν πιο αποτελεσματικό  τρόπο. Όλοι οι υπόλοιποι έμειναν απροστάτευτοι. Η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ιταλία ή η Ισπανία, αφέθηκαν εκτεθειμένες στην κυριολεξία από την έκρηξη της ακρίβειας.
5. Επειδή οι μισθοί στην ευρωζώνη παρέμειναν σταθεροί ενώ όλα τα προϊόντα πενταπλασίασαν την αξία τους, ευνόητο είναι ότι η αξία των μισθών στις αδύναμες οικονομίες κατέρρευσαν. Στο πρόβλημα επιβίωσης, οι εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να  το «επιλύσουν» με προσφυγή στον τραπεζικό δανεισμό και στο πλαστικό χρήμα, που ανεξέλεγκτα και αφειδώς προσέφεραν χωρίς κριτήρια και περιορισμούς οι τράπεζες μέχρι την κρίση του 2008.
6. Η αύξηση του δημοσίου χρέους και των μη εξυπηρετούμενων δανείων σε συνδυασμό με την ασφυκτική τραπεζική πολιτική που επιβάλλει σήμερα η ΕΚΤ μοναδικός εκδότης του Ευρώ αποτελούν αιτίες που οδηγούν  σε εκποίηση της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας σε εξευτελιστικές τιμές.
7. Η ανεξαρτησία της ΕΚΤ δεν είναι δυνατό να οδηγήσει την Ευρώπη στην ύφεση και τον οικονομικό μαρασμό.

Ερωτάται λοιπόν η Επιτροπή εάν ναι, και με ποιους τρόπους να προτρέψει την ΕΚΤ να επανεξετάσει τον σχεδιασμό  του Ευρώ, ακολουθώντας  μια διαφορετική λογική νομισματικής κυκλοφορίας στον σχεδιασμό και το μέγεθος των ευρωπαϊκών νομισμάτων και χαρτονομισμάτων ώστε να είναι κοινή για όλα τα χαρτονομίσματα;”