Βραβείο από τη UNICEF στους μικρούς μαθητές από το Πετροκεφάλι

«Το νησί της Φιλίας» ένα παραμύθι που έγραψαν οι μικροί μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Πετροκεφαλίου, με συντονίστρια τη δασκάλα τους Σοφία Μελετάκη, βραβεύτηκε από την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF & το Υπουργείο Παιδείας σε μια τελετή που έγινε, παρουσία πολύ κόσμου, την Τρίτη 21 Νοεμβρίου στη «Στοά του Βιβλίου» στο κέντρο της Αθήνας.

«Το νησί της Φιλίας» χάρισε στους μαθητές της Δ’ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Πετροκεφαλίου , κατά το σχολικό έτος 2016-2017, το τρίτο βραβείο στο πανελλήνιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Τα Παιδιά Γράφουν και Ζωγραφίζουν τα Δικαιώματά τους, το 2017», ένα πρόγραμμα της UNICEF & του Υπουργείου Παιδείας που προωθεί τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

Οι μαθητές με ευχάριστο και δημιουργικό τρόπο είχαν τη δυνατότητα να εκφραστούν δημιουργικά, να αναπτύξουν τη φαντασία τους, τις απόψεις τους και τα συναισθήματά τους σχετικά με τα δικαιώματά τους και να αναγνωρίσουν την αξία της συνεργασίας και της αρμονικής λειτουργίας μέσα στην ομάδα, του σεβασμού προς τον άλλον, τον πρόσφυγα, τον μετανάστη, το διαφορετικό.

Οι μαθητές του μεσαρίτικου σχολείου επέλεξαν να περάσουν το δικό τους μήνυμα ενάντια στον ρατσισμό μέσα από το παραμύθι τους «Το νησί της Φιλίας». Στο παραμύθι μια μικρή νεραϊδούλα η Φιλία σκορπάει στο νησί τη μαγική της νεραϊδόσκονη η οποία περιέχει αγάπη,  ισότητα, αλληλοεκτίμηση και αλληλοβοήθεια. Όλα κυλούσαν αρμονικά,  ώσπου στο νησί εμφανίστηκαν ο Εγωισμός, η Ζήλια, η Διχόνοια και η Αδικία και όλα άλλαξαν….

Οι μαθητές

Συμμετείχαν οι μαθητές: Γρηγοριάδου Μαριλένα, Δανηλάτου Αγάπη, Ηλιάκη Ανδριάνα, Καρβουνάκη Κωνσταντίνα, Κονσολάκη Ελένη, Μπελσάκου Ρενής, Μπιτσακάκης Αδάμ, Παπαχατζάκη Χρυσαυγή, Παπουτσάκη Αθηνά, Παπουτσάκης Γιώργος και Τσαφαντάκη Μαρκέλλα.  Συντόνισε τη δράση η δασκάλα της τάξης Μελετάκη Σοφία.

Μια φορά κι έναν καιρό

Αξίζει να διαβάσετε το βραβευμένο παραμύθι:

«Μια φορά κι έναν καιρό, σ’ έναν τόπο όχι και τόσο μακρινό, βρισκόταν το νησί της Φιλίας. Πήρε το όνομά του από μια μικρή και πολύχρωμη νεραϊδούλα, τη Φιλία. Η Φιλία είχε μαγικά φτερά. Στα φτερά της είχε  μαγική νεραϊδόσκονη φτιαγμένη από τα γέλια των παιδιών.

Όλοι οι κάτοικοι αγαπούσαν και φρόντιζαν τη μικρή Φιλία. Κι εκείνη για να τους ευχαριστήσει, κάθε πρωί μόλις ανέτειλε ο ήλιος πετούσε πάνω από το νησί και σκορπούσε νεραϊδόσκονη. Αυτή η νεραϊδόσκονη περιείχε τα εξής μαγικά συστατικά: αγάπη, ισότητα, αλληλοεκτίμηση και αλληλοβοήθεια.

Αυτά τα συστατικά έκαναν τη ζωή στο νησί όμορφη και αρμονική. Οι κάτοικοι του νησιού δε μάλωναν και δεν υποτιμούσαν κανέναν. Όλοι ήταν φίλοι μεταξύ τους και βοηθούσαν ο ένας τον άλλο. Οι μεγάλοι ήταν πάντα χαμογελαστοί, ενώ τα παιδιά έπαιζαν ξένοιαστα και μονιασμένα στους δρόμους του νησιού. Τα γέλια των παιδιών δυνάμωναν τα φτερά της Φιλίας και τους έδιναν μια ξεχωριστή λάμψη.

Ξάφνου μια μέρα μια παρέα τεσσάρων ατόμων κατέφτασε στο νησί. Ήταν ο Εγωισμός, η Ζήλια, η Διχόνοια και η Αδικία. Οι κάτοικοι του νησιού καλοδέχτηκαν τους τέσσερις επισκέπτες και τους φιλοξένησαν. Δεν γνώριζαν όμως το μοχθηρό τους σχέδιο που δεν ήταν άλλο απ’ το να παγιδεύσουν και να φυλακίσουν τη μικρή Φιλία. Μόλις ολοκλήρωναν το σχέδιο τους θα ερχόταν να εγκατασταθεί στο νησί ο πατέρας τους, ο τρομερός γίγαντας Ρατσισμός.

Ακολουθώντας λοιπόν το σχέδιο τους ο Εγωισμός, η Ζήλια, η Διχόνοια και η Αδικία έγιναν γρήγορα φίλοι με τους ανυποψίαστους κατοίκους. Όσο έκαναν παρέα μαζί τους, τόσο  δηλητηρίαζαν τις καρδιές τους. Σύντομα οι κάτοικοι του νησιού άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους, να αδικούν ο ένας τον άλλο, να αδιαφορούν για τους συνανθρώπους τους και να θεωρούν τους εαυτούς τους καλύτερους από τους άλλους.

Οι γονείς δεν άφηναν τα παιδιά να παίζουν στους δρόμους με τα άλλα παιδιά γιατί ήταν διαφορετικά. Κι αυτά αφού δεν μπορούσαν να καταλάβουν και να εξηγήσουν τη συμπεριφορά των μεγάλων, έμεναν στενοχωρημένα στα σπίτια τους.

Τα παιδικά γέλια είχαν σιγήσει και η μικρή νεραϊδούλα Φιλία σιγά σιγά έχανε τις δυνάμεις της. Τότε ο Εγωισμός, η Ζήλια, η Διχόνοια και η Αδικία βρήκαν την ευκαιρία και άρπαξαν τη Φιλία. Την έκλεισαν σε ένα βαθύ πηγάδι μακριά από τους ανθρώπους και κυρίως τα παιδιά. Είχε ήδη εξασθενήσει τόσο πολύ,  αφού δεν άκουγε τα γέλια των παιδιών, που δεν μπορούσε να πετάξει. Έτσι  θα έμενε στο πηγάδι και ο γίγαντας Ρατσισμός θα κυριαρχούσε για πάντα στο νησί.

Η ζωή στο νησί είχε πια αλλάξει. Ο Ρατσισμός με τα τέσσερα παιδιά του είχαν πια εγκατασταθεί στο νησί. Οι άνθρωποι κλείστηκαν στα σπίτια τους κι έπαψαν να χαμογελούν. Είχαν πια ξεχάσει τη μικρή νεραϊδούλα Φιλία και πόσο πιο όμορφη ήταν η ζωή τους παλιά.

Αυτοί όμως που δεν την ξέχασαν ποτέ ήταν τα παιδιά. Ο Εγωισμός, η Ζήλια, η Διχόνοια και η Αδικία δεν είχαν καταφέρει να δηλητηριάσουν τις αθώες και καθαρές καρδιές των μικρών παιδιών. Κι επειδή δεν τους άρεσε η καινούρια τους ζωή αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και να την αλλάξουν. Άρχισαν να ψάχνουν σπιθαμή προς σπιθαμή το νησί ελπίζοντας ότι κάπου θα έβρισκαν τη χαμένη Φιλία. Καθώς έψαχναν τραγουδούσαν, έπαιζαν και γελούσαν χαρούμενα που είχαν σμίξει ξανά. Τα γέλια τους έφτασαν μέχρι το πηγάδι που βρισκόταν φυλακισμένη η μικρή νεραϊδούλα. Όσο τα παιδιά γελούσαν τόσο δυνάμωναν τα φτερά της. Δειλά δειλά ξεκίνησε να φτερουγίζει και σιγά σιγά κατάφερε να βγει απ’ το βαθύ πηγάδι.

Μόλις την αντίκρισαν τα παιδιά δεν πίστευαν στα μάτια τους. Την αγκάλιασαν, την φίλησαν και με παράπονο την ρώτησαν γιατί τα εγκατέλειψε. Η νεραϊδούλα Φιλία τους εξήγησε τι ακριβώς είχε συμβεί. Πως ο Εγωισμός, η Ζήλια, η Διχόνοια και η Αδικία κατάφεραν να δηλητηριάσουν τις καρδιές των μεγάλων και να ξεχάσουν τη Φιλία, πως τότε εκείνοι βρήκαν την ευκαιρία και τη φυλάκισαν σ’ ένα βαθύ πηγάδι και πως τα δικά τους γέλια της έδωσαν ξανά δύναμη για να πετάξει και να απελευθερωθεί.

Τώρα τα παιδιά κατάλαβαν όλα όσα είχαν γίνει τον τελευταίο καιρό. Αγανακτισμένα πήραν τον δρόμο για το Μέγαρο του νησιού όπου είχε εγκατασταθεί ο Ρατσισμός με τα παιδιά του. Ήταν αποφασισμένα να τον διώξουν μια για πάντα από το νησί τους.

Ωστόσο η νεραϊδούλα Φιλία άρχισε να πετάει πάνω από το νησί και να σκορπά τη μαγική της νεραϊδόσκονη. Αγάπη, ισότητα, αλληλοεκτίμηση και αλληλοβοήθεια σκορπίστηκαν σε όλο το νησί και γιάτρεψαν τις καρδιές των μεγάλων.

Οι μεγάλοι κατάλαβαν το λάθος τους και ενώθηκαν με το πλήθος των παιδιών που πήγαινε στο Μέγαρο. Ενωμένοι θα αντιμετώπιζαν τον τρομερό γίγαντα Ρατσισμό που τόσο καιρό τους δηλητηρίαζε.

Μόλις ο Ρατσισμός είδε το μονιασμένο πλήθος να πλησιάζει το Μέγαρο και τη νεραϊδούλα Φιλία να πετά σκορπώντας μαγική νεραϊδόσκονη κατάλαβε ότι είχε πια ηττηθεί. Πήρε τα παιδιά του τον Εγωισμό, τη Ζήλια, τη Διχόνοια και την Αδικία και έφυγαν για μέρη μακρινά.

Κάπου θα έβρισκαν ένα μέρος για να εφαρμόσουν το μοχθηρό τους σχέδιο. Δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που εύκολα ξεγελιούνται από τον Εγωισμό, τη Ζήλια, τη Διχόνοια και την Αδικία. Ευτυχώς όμως πάντα κάπου εκεί θα υπάρχουν και αθώα και αγνά παιδιά που θα προστατεύουν τις μικρές νεραϊδούλες!».