Έκθεση Βιβλίου στο 1ο Δημοτικό Τυμπακίου

Έκθεση Βιβλίου -«για μικρά, μεγάλα αλλά και… πιο μεγάλα παιδιά», όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι διοργανωτές της εκδήλωσης- θα πραγματοποιήσει ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων του 1^ου Δημοτικού Σχολείου Τυμπακίου την επόμενη Κυριακή 18 Δεκεμβρίου, στις 4 το απόγευμα στο σχολικό χώρο. Όπως τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση «στις γιορτές, ένα βιβλίο είναι ο καλύτερος σύντροφος. Με τις εικόνες και τις λέξεις γεμίζει τις γιορτινές μέρες με μαγεία…»

Η καλεσμένη

Σημειώνεται ότι στο πλαίσιο της Έκθεσης, η συγγραφέας Βάννα Μυρωνάκη, θα παρουσιάσει το παραμύθι της «Το κουβαράκι που ήθελε ν΄ αγαπάει». Η συγγραφέας έχει ταξιδέψει σε πολλά σχολεία, βοηθώντας τα παιδιά να ανακαλύπτουν το θαυμαστό κόσμο του βιβλίου και την μαγεία της ανάγνωσης. Η Βάννα Μυρωνάκη… υπήρξε κι αυτή κάποτε παιδί έπαιξε τα πρώτα της παιχνίδια σ’ ένα πανέμορφο χωριό της Κρήτης, τη Μαθιά Πεδιάδος. Σήμερα είναι δασκάλα και συνεχίζει ακόμη να παίζει με το όνειρο και τη φαντασία. Προσπαθεί να επικοινωνεί με τα παιδιά μέσα από το παραμύθι και το θεατρικό παιχνίδι. Είναι μέλος του συλλόγου εμψυχωτών θεατρικού παιχνιδιού του «Θεάτρου της Ημέρας». Όνειρο της, είναι το σχολείο να αποτελεί μόνο πηγή χαράς και δημιουργίας για τα παιδιά που τα θεωρεί όλα ανεξαιρέτως χαρισματικά.

Το μαύρο κουβαράκι

«Το κουβαράκι που ήθελε ν΄ αγαπάει» μας ταξιδεύει μέχρι τη σοφίτα ενός παλατιού,όπου μέσα σ’ ένα καλάθι, ζούσανε τέσσερα κουβάρια. Το ένα ήταν κίτρινο, ολοκίτρινο σαν το από μέσα της μαργαρίτας. Το άλλο ήταν πράσινο, καταπράσινο σαν τη χλόη. Το άλλο ήταν γαλάζιο, ανοιχτό γαλάζιο σαν τον ουρανό και το άλλο μαύρο κατάμαυρο σαν χελιδόνι.

– «Τι όμορφα που είστε», τους είπε η ανέμη που τα τύλιξε. «Μια μέρα θα έρθει η βασιλοπούλα του παλατιού που είναι όμορφη σαν τον ήλιο και θα σας πάρει από ‘δω, γι’ αυτό πρέπει να αποφασίσετε τι θέλετε να γίνετε».

– «Εγώ θέλω να γίνω μια όμορφη κίτρινη κουβερτούλα», είπε το κίτρινο.

– «Εγώ θέλω να γίνω ένα ωραίο πράσινο χαλί», είπε το πράσινο.

– «Εγώ θέλω να γίνω μια γαλάζια κουρτινούλα», είπε το γαλάζιο.

Μα το μαύρο σώπαινε.

– «Εσύ, μαυρούλι, τι θέλεις να γίνεις;», ρώτησε η ανέμη.

– «Πφ! Τι μπορεί να κάνει κανείς μ’ ένα μαύρο κουβάρι», είπε περιφρονητικά το γαλάζιο.

– «Το χρώμα του δεν είναι φωτεινό όπως το δικό μας», είπε το κίτρινο.

– «Συμφωνώ», είπε το πράσινο.

Το μαύρο κουβάρι χώθηκε πιο βαθιά στον πάτο του καλαθιού, μα δεν είπε τίποτα. Άρχισε μόνο να ονειρεύεται να δει μια μέρα τη βασιλόπουλα που τους είπε η ανέμη…