«Μαύρισαν» τα νερά στο Γεροπόταμο από τον Κατσίγαρο!

Η σοκαριστική εικόνα των «μαύρων», λόγω κατσίγαρου, νερών του Γεροπόταμου -η φωτογραφία που δημοσιεύουμε είναι από το γεφυράκι πριν τον Πλάτανο Δήμου Γόρτυνας-κινητοποίησε την περασμένη Παρασκευή 12 Ιανουαρίου τους πολίτες της περιοχής αλλά και τις αρχές αφού το Λιμεναρχείο ενημερώθηκε άμεσα.

Σύμφωνα με πληροφορίες, από κόσμο στους Αγίους Δέκα, «σκουρόχρωμα» ύδατα κατέβαιναν από το Ληθαίο ποταμό…

Οι συνέπειες της απαράδεκτης τακτικής κάποιων ασυνείδητων  εις βάρος όλων μας είναι μεγάλες καθώς η μόλυνση ήταν μεγάλη και ασφαλώς δεν θα αφήσει ανεπηρέαστο και τον υδροφόρο ορίζοντα. Ο κατσίγαρος είναι ένα μίγμα νερού με 5% ελαιόλαδο και υπόλοιπα ελιάς. Όταν πέφτει στο νερό, όχι μόνον το χρωματίζει μαύρο, αλλά και συντελεί σε μια σειρά από χημικές αντιδράσεις που αφαιρούν το οξυγόνο από το υδάτινο περιβάλλον, με πολλές αρνητικές συνέπειες…

Ζητείται λύση

Κατά τη διάρκεια παραγωγής του ελαιολάδου παράγονται και πολλά απόβλητα, ή παραπροϊόντα κατά τους ειδικούς: η πυρήνα και ο κατσίγαρος. Η μεν πυρήνα παίρνει συνήθως το δρόμο για το πυρηνελαιουργείο, όπου εξάγεται το πυρηνέλαιο, ο δε κατσίγαρος συχνά…. καταλήγει στο πιο κοντινό ρυάκι, ή χείμαρρο.  Όπως επισημαίνει ο Μηχανολόγος-Περιβαλλοντολόγος Μιλτιάδης Τσοσκούνογλου, «το θέμα έχει απασχολήσει για πάρα πολλά χρόνια την Πολιτεία καθώς και ποικίλα εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα. Το δυστύχημα είναι ότι από όλη αυτή την ενασχόληση, δεν έχει προκύψει ακόμα εθνική πολιτική αντιμετώπισης του προβλήματος, ενώ ταυτόχρονα έχουν ξοδευτεί αφειδώς χρήματα από κοινοτικούς και εθνικούς πόρους για την παραγωγή ποικίλων μελετών, ημερίδων και λοιπών επιστημονικών έργων, καθώς και για τον εκσυγχρονισμό των ελαιοτριβείων».

Νέα τεχνολογία

«Αξίζει να αναφερθεί ότι οι δυο ευρωπαϊκές χώρες με μεγαλύτερη παραγωγή από μας σε ελαιόλαδο, η Ισπανία και η Ιταλία, έχουν ήδη προχωρήσει τόσο σε νέα τεχνολογία όσο και σε εθνικές πολιτικές. Και τη μεν τεχνολογία την έχουμε εισάγει στην Ελλάδα, χωρίς όμως να την χρησιμοποιούμε, την δε εθνική τους πολιτική αδυνατούμε να αντιγράψουμε. Η πρώτη γενιά φυγοκεντρικών ελαιοτριβείων λειτουργούσε με προσθήκη νερού στον σπασμένο καρπό, και το μίγμα κατά την επεξεργασία διαχωριζόταν σε ελαιόλαδο, στερεά απόβλητα (πυρήνα) και υγρά απόβλητα (κατσίγαρο). Η νέα τεχνολογία στα ελαιοτριβεία κατάργησε την προσθήκη νερού και ο φυγοκεντρητής βγάζει πλέον, εκτός από το ελαιόλαδο, ένα σχετικά υδαρές απόβλητο, το λεγόμενο «διφασικό πυρήνα». Μια κρίσιμη λεπτομέρεια είναι ότι αυτοί οι νέοι φυγοκεντρητές διατηρούν την ικανότητα να λειτουργούν και ως τριφασικοί με την παλαιά τεχνολογία. Ο υδαρής διφασικός πυρήνας δεν μπορεί πλέον να οδεύσει στα παραδοσιακά πυρηνελαιουργεία, αλλά πρέπει να πάει στα επονομαζόμενα «διφασικά», που είναι σχεδιασμένα για την διαχείριση του παχύρρευστου αυτού μίγματος. Το παράλογο που συνέβη στη χώρα μας είναι ότι ενώ έγιναν πολλές επενδύσεις, με σημαντικές κρατικές και κοινοτικές επιδοτήσεις, για την αναβάθμιση των τριφασικών ελαιοτριβείων σε διφασικά, δεν συνοδεύτηκαν από τις απαιτούμενες επενδύσεις για την αναβάθμιση και των πυρηνελαιουργείων. Συνεπώς τα σύγχρονα ελαιοτριβεία είναι υποχρεωμένα να λειτουργούν με την πεπαλαιωμένη τεχνολογία, αφού δεν υπάρχουν μονάδες ανά την Ελλάδα που να μπορούν να παραλάβουν και να επεξεργασθούν τον διφασικό πυρήνα τους. Ο δε κατσίγαρος, τον οποίον υποτίθεται ότι κατήργησε η νέα τεχνολογία των εκσυγχρονισμένων ελαιοτριβείων, συνεχίζει να ρέει όπως πριν ελεύθερος στη φύση! Καθώς μάλιστα το παραδοσιακό ελληνικό ελαιοτριβείο είναι μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, με ελάχιστη οικονομική επιφάνεια, η δυνατότητα επιβολής βιολογικού καθαρισμού είναι πρακτικά ανέφικτη για την Πολιτεία, χωρίς την ανατροπή της κοινωνικοοικονομικής ισορροπίας στην περιφέρεια».

Χρειάζεται βούληση

Σύμφωνα με τον κ.  Τσοσκούνογλου, «Είναι αναγκαίο και επείγον να υπάρξει επιτέλους η πολιτική βούληση προκειμένου να κλείσει ο κύκλος του εκσυγχρονισμού της παραγωγικής αλυσίδας του ελαιόλαδου, ο οποίος σήμερα δεν καταλήγει πουθενά, καθώς τα διφασικά ελαιοτριβεία για τα οποία έχουν ήδη επενδυθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ, δεν μπορούν να λειτουργήσουν αν δεν υπάρξει σε κάθε ελαιοπαραγωγική περιοχή της χώρας και ένα τουλάχιστον διφασικό πυρηνελαιουργείο. Ο κύκλος θα κλείσει, όπως δείχνει η ευρωπαϊκή εμπειρία, με μονάδες επεξεργασίας του διφασικού πυρήνα, για την ύπαρξη των οποίων απαιτούνται άμεσα κίνητρα και αμέριστη στήριξη όσων ιδιωτικών πρωτοβουλιών έχουν δειλά-δειλά ξεκινήσει».

Apopsilive.gr