Στην κατάφυτη με μπανανιές κοιλάδα της Άρβης

Η Άρβη του Δήμου Βιάννου βρίσκεται σε μια μικρή παραλιακή κοιλάδα κατάφυτη με μπανάνες, ο καρπός των οποίων είναι αρίστης ποιότητας σε εμφάνιση και άρωμα…

Στο βάθος της κοιλάδας ίσταται το «Άρβιο Όρος» (σήμερα «Πλευρά»), με το επιβλητικό φαράγγι της Άρβης που σχίζει το βουνό σαν μια μαχαιριά και μοιάζει πολύ με το φαράγγι του Χα. Σε όλο το μήκος του άγριου φαραγγιού σχηματίζονται αρκετοί καταρράχτες ο μεγαλύτερος των οποίων έχει ύψος 85 μέτρα. Τούτο το φαράγγι αποτελεί άλλο ένα θαύμα της κρητικής φύσης.

Μέρες Μαρτίου οι Ορειβατικοί Σύλλογοι Ηρακλείου & Μοιρών αρχίσαμε την πεζοπορία μας από την παραθαλάσσια Άρβη. Ένα παλιό ανηφορικό μονοπάτι από τα δυτικά του βουνού μας έφερε στον Πευκαρά και στη βόρεια πλευρά του επιβλητικού φαραγγιού της Άρβης. Από εκεί ανεβήκαμε στο υψίπεδο της Λιγιάς (υψ460μ) κατάφυτο με ελαιόδεντρα.

Στην κορφή του λόφου δίπλα στο ξωκλήσι των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης υπάρχει το μνημείο της εγκληματικής δολοφονίας των κατοίκων της περιοχής και των τριών παιδιών του Γιώργου Βερβελάκη από τους Ναζί. Εκεί στο μνημείο πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία των Πολιτιστικών Συλλόγων της περιοχής και του Πνευματικού Κέντρου Βιάννου επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη των εκτελεσθέντων αμάχων 12 χωριών της επαρχίας Βιάννου και 8 χωριών της δυτικής επαρχίας Ιεράπετρας.

Ομιλίες και χαιρετισμούς απεύθυναν ο αρχηγός των ορειβατών Βιαννίτης Στέλιος Μπαρπαγαδάκης, ο καθηγητής της ιατρικής Νίκος Μαρκάκης, ο δήμαρχος Βιάννου Παύλος Μπαριτάκης, ο Αριστόδημος Συγγελάκης, πρόεδροι συλλόγων και άλλοι. Ο ποιητής Αποστόλης Παυλίδης βετεράνος ορειβάτης του συλλόγου Μοιρών αφιέρωσε ένα συγκλονιστικό ποίημα, στη μνήμη των αδικοχαμένων παιδιών. Παρούσα στην εκδήλωση ήταν η επιζούσα τραγική αδελφή των αδικοχαμένων παιδιών Καλλιόπη, πάνω από 90 ορειβάτες και πλήθος κόσμου. Στο τέλος της τελετής ακολούθησε δεξίωση.

Πάνω από εκεί η θέα ήταν πανοραμική προς τη γύρω περιοχή και τα Αστερούσια όρη. Κατά την επιστροφή ακολουθήσαμε ένα παλιό κατηφορικό μονοπάτι, που μας έφερε στη μονή του Αγίου Αντωνίου στις νότιες υπώρειες του βουνού. Στη θέση της μονής εικάζεται, ότι κατά την αρχαιότητα υπήρχε το ιερό του Δία. Η μονή χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα και γνώρισε πολύ γρήγορα περίοδο ακμής, σήμερα υπάρχει ένας μοναχός. Από τα παραπάνω δυο μονοπάτια που περπατήσαμε, διακινούνταν καθημερινά με υποζύγια, μέχρι τη δεκαετία του 1970, προς τον Αμιρά και Άγιο Βασίλειο όλα τα προϊόντα της περιοχής. Πραγματοποιήσαμε μια κυκλική πορεία 13,5 χιλιομέτρων και μας πήρε πάνω από έξι ώρες, σε μια ηλιόλουστη μέρα…

Κείμενο : Μανόλης Δακανάλης

Φωτογραφίες : Μανόλης Ντρετάκης