Τα πάντα ρει

Τα πάντα ρει, τα πάντα ρέουν τίποτα δεν μένει αναλλοίωτο και αμετάβλητο στο πέρασμα του χρόνου. Η περιβόητη φράση του Εφέσιου φιλόσοφου Ηράκλειτου (6^ο-5^ο αιώνα π.Χ.), που πρέσβευε τη συνεχή αλλαγή του κόσμου γύρω μας στην πορεία του χρόνου. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη και την αέναη πορεία μας. Από την δημιουργία και την γέννηση έως το τέλος, τον θάνατο.

Πως σχετίζονται όλα αυτά με την απεικόνιση της φωτογραφίας, μια πήλινη γλάστρα στην οποία φύεται μια τριανταφυλλιά. Η πήλινη αυτή γλάστρα πριν μερικές δεκαετίες χρησίμευε ως βασικό αντικείμενο της μελισσοκομίας αφού στέγαζε ολόκληρο το σμήνος. Ονομαζόταν δε «φρασκί». Διακρίνονται σ’ αυτό δύο ανοίγματα που από αυτά οι μέλισσες θα μπορούσαν να εισέρχονται και να εξέρχονται. Είχαν ειδική ονομασία «σμιλοτρύπι». Μερικά φρασκιά είχαν ανάγλυφα σχέδια και το σύμβολο του σταυρού, η θρησκεία αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Σήμερα το φρασκί δεν έχει τη χρήση που είχε παλιότερα δηλαδή ως οικία μελισσών αλλά ως γλάστρα που ευδοκιμεί ένα ανθοφόρο φυτό που δίνει όμως και αυτό με τη σειρά του τροφή στο μελίσσι. Σε βάθος λοιπόν χρόνου παρατηρείται η επαναχρησιμοποίηση του αντικειμένου και η διαφορετική οπτική των πραγμάτων.

Μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει από αρχαιοτάτων χρόνων η ενασχόληση των ανθρώπων με τη μελισσοκομία. Στην Κρήτη υπήρχε μια ξεχωριστή ποικιλία μέλισσας η Apis melitica adami. Σύμφωνα και με την μυθολογία η κόρη του βασιλιά Μελισσέα ανέθρεψε και προστάτευσε το θεό Δία. Στη Γραμμική Β γραφή συναντάμε τη λέξη μέλι, ίδια ακριβώς όπως τη χρησιμοποιούμε και εμείς σήμερα. 

Ευχαριστώ για την ανάγνωση,

Βιργινία Αλεβιζάκη

Φιλόλογος.