Υποβαθμισμένη η στοματική υγεία των Ελλήνων

Σύμφωνα με έρευνα της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, η στοματική υγεία στην Ελλάδα του σήμερα είναι ιδιαίτερα υποβαθμισμένη. Λίγο η έλλειψη ρευστού, λίγο η μη κάλυψη των οδοντιατρικών υπηρεσιών από τα ασφαλιστικά ταμεία, οι Έλληνες χάνουν το …χαμόγελό τους.
Ειδικότερα : τρία στα πέντε παιδιά ηλικίας 5 ετών έχουν τερηδόνα! Ακόμη χειρότερη όμως είναι η κατάσταση στα παιδιά 12 ετών όπου η τερηδόνα εμφανίζεται σε περίπου επτά στα δέκα παιδιά, ενώ προβληματική είναι η στοματική υγεία σχεδόν στο 84% των εφήβων ηλικίας 15 ετών!
Η Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία σημειώνει ότι σε σύγκριση με την περασμένη δεκαετία, ο ελληνικός πληθυσμός εμφανίζει υψηλότερο ποσοστό αναγκών οδοντιατρικής φροντίδας που όμως μένει χωρίς αντιμετώπιση. Το φαινόμενο αποδίδεται στην οικονομική κρίση και αφορά όλες τις ηλικιακές ομάδες.
Τα στοιχεία προέκυψαν από την Πανελλήνια Επιδημιολογική Μελέτη Καταγραφής Στοματικής Υγείας, την οποία διενήργησαν επιστήμονες των Οδοντιατρικών Σχολών των Πανεπιστημίων Αθήνας και Θεσσαλονίκης με πρωτοβουλία της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας.
Να σημειωθεί ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε παιδιά 5, 12 και 15 ετών, σε ενηλίκους 35 έως 44 ετών και σε ηλικιωμένους 65 έως 74 ετών. Στον πληθυσμό μελέτης συμπεριλήφθησαν άτομα τόσο από αστικές όσο και από αγροτικές περιοχές.
Σύμφωνα με την έρευνα, οι περιοχές της χώρας όπου καταγράφεται υψηλότερος δείκτης τερηδόνας (σε διάφορα στάδια), είναι ο νομός Ιωαννίνων στα παιδιά 5 ετών και Λαρίσης για τα παιδιά 12 και 15 ετών. Στον αντίποδα, οι χαμηλότερες τιμές καταγράφονται στους νομούς Χανίων και Κεφαλλονιάς.
Το υψηλότερο ποσοστό παιδιών χωρίς τερηδόνα καταγράφηκε στην Αχαΐα για τα παιδιά 5 ετών (57,1%) και στον νομό Χανίων για τα παιδιά 12 και 15 ετών (40,4% και 29,1% αντίστοιχα). Το χαμηλότερο ποσοστό καταγράφηκε στον νομό Ιωαννίνων και για τις τρεις ηλικιακές ομάδες (10,2%, 2,6% και 0% αντίστοιχα).
Το παρήγορο είναι ότι ο δείκτης τερηδόνας παρουσιάζεται μειωμένος έως και κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με το παρελθόν (μελέτη 2004) και στις τρεις ηλικιακές ομάδες των παιδιών που αξιολογήθηκαν. Αυτό που έχει αλλάξει δραματικά είναι το ποσοστό των αθεράπευτων αναγκών.