Η 1η του Μάη: Η παγκόσμια ημέρα των εργατών

Η ιστορία λέει πως αυτή την ημέρα, κάθε χρόνο προβάλλονται τα κοινωνικά και οικονομικά επιτεύγματα της διεθνούς εργατικής τάξης, η πραγματικότητα επισφραγίζει περίτρανα, ότι όλα αυτά τα κεκτημένα ανήκουν στη σφαίρα της μνήμης και φυσικά στις σελίδες της ιστορίας του εργατικού κινήματος!

Από την μακρινή αιματηρή πρώτη Μαΐου του 1886 που στο Σικάγο συνέβη το μακελειό κατά των εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών, ως τα σήμερα κύλισαν ημέρες αγώνων,[ όπως το μακελειό της 6ης Μαρτίου του 1910 στο Κιλελέρ της Θεσσαλικής γης, η κυβέρνηση του Στ. Δραγούμη, τότε, οργάνωσε δίκες κατά των αγροτών. Οι κατηγορούμενοι, όμως, αγρότες αθωώθηκαν. Ο αγώνας τους δεν πήγε χαμένος], άλλοτε επιτυχημένων κι άλλοτε αμφισβητούμενων υπέρ της εργατικής τάξης και του δικαίου. Όμως τώρα με τα σημερινά δεδομένα αυτά θεωρούνται σκέτη ουτοπία και ρομαντισμός! Η σκληρή οικονομική πραγματικότητα μάς προσγειώνει απότομα:

Μείωση μισθών, αύξηση της ανεργίας και κατ’ επέκταση αύξηση των αυτοκτονιών, αύξηση κατά βούληση των ωρών εργασίας, δηλαδή αμέτρητες ώρες δουλειά κάτω από άθλιες συνθήκες, έναντι πινακίου φακής. Και ο δυστυχής “εργαζόμενος” πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του “τυχερό” που έχει λίγη δουλίτσα για ένα ξεροκόμματο. Όλα αυτά δυστυχώς δεν είναι σκέτος λαϊκισμός, αλλά απλά… ρεαλισμός!!

Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία.

Στον ελλαδικό χώρο τούτες τις άγριες ημέρες, πόσοι θα συμμετέχουν στην απεργία αποχωρίζοντας τον αγαπημένο τους καναπέ; Πόσοι από μας θα γίνουν προπομποί μιας πορείας ειρηνικής αλλά συν τω χρόνω, δυναμικής για την δίκαιη επαναφορά των κεκτημένων; Ποιοι από μας θ’ απαρνηθούν τη διασκέδαση και την ανεμελιά της γιορτής λόγω της Άνοιξης και θα πουν λόγια ουσίας, ενεργοποιώντας το καταλαγιασμένο εδώ και καιρό υποσυνείδητό μας για νέους αγώνες αξιοπρέπειας;

Οψόμεθα!