Οκτώ χρόνια ναυαγοί με λάθος πυξίδα

Έχουν περάσει 8 χρόνια από τότε που έχουμε μπει στον Προκρούστη της Ε.Ε. και  του ΔΝΤ για λόγους οικονομικούς σαν χώρα. Στην Χιλή ο Πινοσέτ επέβαλε τα μνημόνια με τα τανκς,  στην χώρα μας ο σύγχρονος «ολοκληρωτισμός» χωρίς τανκς κατάφερε να διαλύσει τα θεμέλια της εργατικής Δημοκρατίας.

Η χούντα μας είχε βάλει στον γύψο 7 χρόνια για λόγους ιδεολογικούς.

Φαίνεται και είναι αλήθεια πως η ιδεολογία μετράει περισσότερο και έχει μεγαλύτερη δύναμη από την οικονομία.

Η φοιτητική νεολαία και όλος σχεδόν ο λαός αντέδρασε πιο γρήγορα, χωρίς τους πολιτικούς ηγέτες που φρόντισαν οι περισσότεροι και την κοπάνησαν (όπως πάντα και στην γερμανική κατοχή) σε ασφαλή μέρη.

Δυστυχώς τώρα οι πολιτικοί μας έμειναν ενεργοί να ΣΩΣΟΥΝ τον λαό και την χώρα.

Αφού φρόντισαν να κατασυκοφαντήσουν τον λαό (εργαζόμενους) ως τεμπέληδες και την χώρα ως διεφθαρμένη, συνεπικουρούμενοι από τους εταίρους μας της Ε.Ε. και τους συμμάχους μας παραχώρησαν την εποπτεία (Εθνική Κυριαρχία) στους προστάτες μας τοκογλύφους.

Όταν όμως και άλλες χώρες Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία, Ιρλανδία απεδείχθη ότι ήταν στην ίδια θέση με την διεφθαρμένη Ελλάδα και σπάταλους Έλληνες, φάνηκε το αποτυχημένο οικονομικό οικοδόμημα του Ευρώ και της Ε.Ε.

Αλλά είχαν προλάβει με την προπαγάνδα των ΜΜΕ και των πληρωμένων δημοσιογράφων να διασπείρουν φόβο.

Και όπως λέει και ο Σπινοζα: « Ο φόβος δημιουργεί δεισιδαιμονίες και δεν αφήνει περιθώρια για τον ορθό  λόγο, ούτε για την διατύπωση κάποιας αμφιβολίας.

Τα καθ’ ύλης αρμόδια οικονομικά μας πανεπιστήμια ή δεν ρωτήθηκαν ή δεν είχαν θέση;

Εξαιρούνται ορισμένοι πανεπιστημιακοί που εξέφρασαν την προσωπική τους θέση.

Αλλά όταν όμως η πνευματική ηγεσία ενός τόπου σιωπά…

Η πολιτική ηγεσία των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου πιστή στα συμφέροντα του κεφαλαίου και των πολυεθνικών, ενδιαφέρονταν όχι για τα συμφέροντα του λαού, αλλά για την διατήρηση του Κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής,  που ήταν ΥΠΕΘΥΝΥΝΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ και όχι τα παραμύθια που αράδιαζαν στο λαό και εξακολουθούν αλλά βάζοντας και λίγη ελπίδα, ξεπερνώντας τον πάτο στο βαρέλι και πιάνοντας άλλη φιλοσοφία τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη ποιος; Όχι πάντως ο λαός.

Διότι διαρθρωτικές αλλαγές είναι κάθε μεταρρύθμιση που εφαρμόζεται και ελέγχεται από αυτούς που την διεκδικούν.

Ο λαός δεν διεκδίκησε : 1)Να μειωθεί το ΑΕΠ  από τα 230δις στα 175δις 2) Να διπλασιαστεί το χρέος από 220 δις σε 450δις 3) Να μείνουν άνεργοι 1.350.000 4) Να κλείσουν 650.000 επιχειρήσεις 5) χιλιάδες αυτοκτονίες 6) Η ανεργία από 9% να φτάσει 28% 7) Να μειωθούν μισθοί, ημερομίσθια, συντάξεις 8) κατάργηση κάθε εργατικού δικαιώματος 10) Ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας ΟΤΕ, ΔΕΗ, Λιμάνια, Αεροδρόμια και ότι είχε γίνει 100 χρόνια από τις στερήσεις του ελληνικού λαού 11) Σήμερα όλο το χρέος, πιστώσεις κτλ είναι στο Αγγλικό Δίκαιο που δυστυχώς σκόπιμα παραλείπεται να αναφέρεται 12) Απαξίωση αγροτικών προϊόντων λόγω διεθνοποίησης, ΕΝΦΙΑ, αύξηση των τιμών στις εισροές στην γεωργία.

Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος, μπορεί ο καθένας να συμπληρώσει.

Όλα αυτά βέβαια ούτε τα διεκδίκησαν να τα εφαρμόσουν ούτε τα ελέγχουν οι εργαζόμενοι και άνεργοι Έλληνες.

Αλλά βλέπετε υπάρχει το θράσος, η υποκρισία , η ψευτιά, η απάτη ότι όλα βαίνουν προς το συμφέρον και το καλό του ελληνικού λαού να έχει το ευρώ και να είναι στην Ε.Ε.

Δυστυχώς όμως η μεγαλύτερη ΚΡΙΣΗ δεν είναι η οικονομική. Είναι η κρίση των ιδεών, αξιών, θεσμών, πολιτικής και πολιτικών που ανταγωνίζονται ποιοι θα είναι πιο αποτελεσματικοί για να είναι αρεστοί στο Διευθυντήριο για τα απώτερα σχέδια τους εσωτερικά και εξωτερικά.

Ευτυχώς που δεν συμφωνούν (άλλοι το θεωρούν αμάρτημα) γιατί αλλοίμονο στον ελληνικό λαό.

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ:  Πρέπει να είναι στην βάση στον καλά και σωστά ενημερωμένο πολίτη που τραβάει πάντα το κάρο του έθνους και πληρώνει και με το αίμα του τα λάθη κάθε φαντασμένης και ανεύθυνης ηγεσίας, ιστορικά αποδεδειγμένα. Για συμφέροντα άλλων και όχι του λαού και της χώρας του.

Αντωνάκακης Γεώργιος