Σχολική εκπαίδευση στα χρόνια του Κορωνοϊού

Ένα μεγάλο θέμα που ταλανίζει για πολλά χρόνια τη χώρα μας,είναι η εκπαίδευση που λαμβάνουν τα παιδιά μας στα σχολεία όλων των βαθμίδων.

Είναι πεπατημένη όλων των πολιτικών παρατάξεων να προσπαθούν να διαμορφώσουν το εκπαιδευτικό πλαίσιο,με βάση το οποίο θα εκπαιδεύονται τα παιδιά.Ένα φαινόμενο που συχνά χρωματίζεται πολιτικά,λαμβάνοντας συχνά αριστερόστροφο ή δεξιόστροφο πρόσημο.Προσφέρεται όμως ο χώρος της παιδείας για τέτοιου είδους πειράματα;

Η εκπαίδευση ανηλίκων πρέπει πρώτα απ’όλα να στηρίζεται στο ζητούμενο της διάπλασης του χαρακτήρα των παιδιών και γύρω απ’αυτό να χτίζεται η προσπάθεια μετάδοσης της γνώσης και όχι το αντίθετο.

Η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να προσπαθεί να κάνει πιο δημιουργικό το σύστημα εκπαίδευσης,προάγοντας την εξέλιξη του μαθητή,δίνοντάς του τη δυνατότητα να μπορεί να εκφράζεται.Αυτό είναι το προαπαιτούμενο για την απαραίτητη αλληλεπίδραση με τους υπόλοιπους μαθητές και τον εκπαιδευτικό,κάτι που με τη βοήθεια της διδασκαλίας,θα δώσει την ευκαιρία στο μαθητή να αναπτύξει κριτική σκέψη και ικανότητα,εφόδια απαραίτητα για τη ζωή του.

Οι αίθουσες διδασκαλίας δεν είναι δημόσιος χώρος,όπως πολύ εσφαλμένα νομίζουν κάποιοι.Οι αίθουσες διδασκαλίας είναι μικρογραφίες της κοινωνίας μας και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται.Μέσα σε αυτές με τη βοήθεια του δασκάλου-καθηγητή οι μαθητές διαμορφώνουν το χαρακτήρα τους,ξεδιπλώνοντας τα ταλέντα,τις δεξιότητες αλλά και τις αδυναμίες τους.

Αλίμονο λοιπόν εάν η εκάστοτε κυβέρνηση προσπαθήσει,χρησιμοποιώντας τεχνικά μέσα παρακολούθησης,να παρέμβει καθοιονδήποτε τρόπο στην ομαλή λειτουργία αυτού του μικρόκοσμου.Έχοντας προσωπική εμπειρία,γνωρίζω ότι ακόμη και η παραμικρή παρέμβαση τρίτου,διαταράσσει την εκπαιδευτική διαδικασία,με τρόπο τέτοιο που και ο μαθητής κλείνεται στον εαυτό του,αλλά και ο εκπαιδευτικός περιορίζεται και δεν μπορεί να λειτουργήσει.

Επίσης με τέτοιου είδους ωμές παρεμβάσεις δημιουργείται ένα καθεστώς καχυποψίας και έλλειψης εμπιστοσύνης με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ομαλό και δημιουργικό κλίμα στην αίθουσα κατά τη διάρκεια του μαθήματος.Ας μην ξεχνάμε ότι το δασκαλοκεντρικό σύστημα εκπαίδευσης έχει περάσει εδώ και χρόνια στην ιστορία,καθώς το μόνο που παρείχε στους μαθητές ήταν στείρα γνώση,χωρίς καμία προοπτική στο να εξελίξει το μαθητή.

Όσων αφορά τον αντίλογο που θεωρεί ότι οι κάμερες στις αίθουσες διδασκαλίας θα προσφέρουν στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών,αλλά και στην ασφάλεια των μαθητών,οφείλω να πω ότι ουδέποτε κάποιος που παρακολουθείτε δεν προοδεύει,αλλά αυτοπεριχαρακώνεται,με ότι αυτό συνεπάγεται.

Εν κατακλείδι,πιστεύω ότι πριν από κάθε αλλαγή, ειδικά στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης, απαιτείται ανοικτός και εξαντλητικός διάλογος για να δίνονται πάντα οι πιο σωστές λύσεις στα προβλήματα.Λύσεις που θα προάγουν τη δημιουργική διδασκαλία η οποία θα δίνει όλα τα εχέγγυα στο μαθητή,για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις του μέλλοντος.Σίγουρα οι αποφάσεις που πριν καν εφαρμοστούν,εγείρουν τόσες διαμαρτυρίες από γονείς και εκπαιδευτικούς δεν δίνουν τέτοιες λύσεις.

Το Κίνημα Αλλαγής εκφράζει την πλήρη αντίθεσή του τόσο στην τοποθέτηση κάμερας στις αίθουσες διδασκαλίας,όσο και στο επερχόμενο νομοσχέδιο για την παιδεία,καθώς δεν είναι προϊόν διαλόγου με τους εμπλεκόμενους φορείς,άρα δεν είναι προϊόν δημοκρατικής και προοδευτικής διαδικασίας.

Μετά τιμής

ΣΤΑΘΟΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΠΟΛΙΤΕΥΤΗΣ